Witaj! Jest coś w Twoim wierszu, co bardzo mi się spodobało. Myślę, że tym czymś jest prawdziwość. Widzę, tu realną historię, która może przydarzyć się każdemu opisaną w ciekawy sposób. Odszukuję tu również kilka symboli tj.: walizka, babcia, koty, ciasto. Użyte zostały w całkiem zgrabny sposób, przynajmniej moim zdaniem.


Co do kwestii typowo technicznych, zrezygnowałabym z jednego jedynego przecinka; bo albo się decydować na interpunkcję albo ją porzucić.


- czy nie byłoby lepiej: spakowałeś się w moją walizkę po babci?

- aby uniknąć za chwilę powtórzenia, można np. w tym miejscu z ciasta ze śliwkami zrobić nie wiem, szarlotkę?

Chyba zrozumiałam przekaz Twojego wiersza. Jak dla mnie to historia trudnych związków, jakie dominują w dzisiejszym świecie. Niejednokrotnie ludzie są z sobą tylko dla wygody i bardzo przyziemnych przyjemności. Gdzie ta miłość głęboka? Gdzie uczucie ponad wszystko, ahhh… tak to czuję.

Jestem na tak, pozdrawiam

Czarna

Technicznie jestem za czarną. Jeśli wiersz jest fajny, tak jak ten, to lepiej, żeby nic w oko nie kłuło. Natomiast treść także mi się podoba. Czuć z niej ciepło.

Ten wiersz ma to coś i nawet powtarzające się „ciasto” nie przeszkadza.
W ciekawy sposób pokazałaś pewne międzyludzkie relacje.
Podoba mi się.