wyprostowałam się: po latach chodzenia z przygarbioną miną.

nadepnęłam (nie)chcący na inne i wybuchły

płaczące,

skowyczące,

śmiejące

języki

zaplątały się pomiędzy wczorajszym a przed kilkuletnim se mua, gdzie

dziś nie istniało, tkwiłam w stanie przed-garbatym, z zębami uniesiony-mi

przytrafiały się nie raz przebłyski natury, id czy jak to tam, ego ucichło, jak

zwierzę poszukiwałam kolejnych przeżyć, przez co garbiłam się krzywiej.

cicho-sza - poeci poszukują kolejnych substancji aby się uaktywnić.

cichosza się kłębiło, uaktywniały się wciąż resety: punkt wyjściowy.

pousuwałam wszystkie lustra w domu, ale 1 listopada 2017 roku

przytrafił mi się manekin - patrzył na mnie zza szkła witryny,

spojrzałam na niego, po czym wzrok się rozmazał i chcąc lub nie

zobaczyłam swoją posturę - chudą, niepewną, krzywą.

wyprostowałam się: po latach chodzenia z przygarbioną miną

znalazłam swoje uaktywnienie w postaci sączenia siebie. ło-dpadki

się rozłożyły, zatrzymałam kopanie rowów - brak potknięć,

pływam na plecach - jak naćpana, bez

suplementów.