Quentin,
Jeśli chciałbyś się przekonać, ile można pisać o górach i turystyce, to zapraszam do lektury książek Zygmunta Skibickiego : "Lama oraz inne opowieści" i "Krzyż na Mnichu oraz kilka innych", chociaz nie jestem pewna, czy powinnam cię do tego zachęcać, bo facet pisze lepiej ode mnie i nie wiem, czy po nim w ogóle będzie ci się chciało mnie czytać...

Aga,
Cieszę się, że jestem "gość" A co do "zresztą", to muszę jeszcze raz przyjrzeć się dokładnie wszystkim moim tekstom, bo, przyznaję, popełniam ten błąd notorycznie :/

Dziękuję Wam za wizytę i pozdrawiam

Czytając ten tekst miałam wrażenie, jakbym czytała o sobie...O ile mężowi nie mam nic do zarzucenia (przynajmniej na razie ), to cechy i zachowanie (a raczej jego negatywne elementy) bohaterki pasują do mnie, niestety, jak ulał
Też mi się rzuciło w oczy parę błędów od strony technicznej, ale widzę, że wszystko zostało wskazane już wcześniej.
Tekst bardzo mi bliski...

tydrych ma rację - świntuch z Ciebie pierwszej wody! I dobrze, bo ze mnie chyba też, skoro uwielbiam to Twoje świntuszenie . Tuje szybkorosłe - świetny pomysł A co można zasadzić na balkonie, który tui nie pomieści???
Czy muszę dodawać, że wiersz bardzo, bardzo mi przypadł do gustu?

O proszę, i bajki też umiesz pisać Czy Ty czegoś nie umiesz, kobieto???
Czyta się super, na końcu jest i morał, jak na bajkę przystało

No oczywiście, że miało być miłe!W każdym razie mam nadzieję, że ani przez chwilę nie odebrałaś go jako pogardliwe

Mądra, życiowa rymowanka. Kojarzy mi się z pewna piosenką, a szczególnie z fragmentem refrenu :

"Bo dla ścisłości, a wszyscy my
Jesteśmy ludzie prości,
więc czemu patrzysz na mnie zły
Pełen zazdrości
szczerzysz swoje kły
A jestes taki sam, jak ja,
Ja jestem taki sam, jak ty"

Lubię takie życiowe teksty

No i znowu mnie zaskoczyłaś na końcu - tą proszkową oranżadą Lubisz zaskakiwać,co? Nieduża forma, za to "duży" przekaz. Podoba mi si ę

Ten wiersz jest przykładem na to, że można być romantycznym bez cienia tandety. Bardzo romantycznie, bardzo zmysłowo i pięknie

Właśnie...a mnie też to rozweseliło - po przeczytaniu całego wiersza byłam mile zaskoczona końcówką Nie to, że całośc mnie niemile zaskoczyła - wręcz przeciwnie, podoba mi się mroczny charakter tego utworu, a oczami wyobraźni widziałam poskręcane stare buki zatopione we mgle na stokach Małej Rawki

Kolejny smutny wiersz.Takie teksty ukazują twoją wszechstronność

Jakie to poważne, prawdziwe i smutne...Zwłaszcza końcówka skłania do zadumy - może każdy z nas powinien się zastanowić czasem, czy przypadkiem nie ma za co "poklęczeć"...



bardzo mi sie podoba to sformułowanie

Nie przesadzaj, Aga Może i wiersz bez grafiki nie byłby tak ciekawy, jak "z", ale po coś ten obrazek przecież utworzyłaś, prawda? Dla mnie tekst i obrazek tworzą bardzo interesującą całość, mimo, że "podpórki" nie rozumiem

Ależ łąkowo A ja lubię łąki. Jak czytałam Twój wiersz to prawie widziałam poranną łąkę po deszczu, z tęczą rozkładającą nad nią swój łuk niczym ogromny, kolorowy parasol, z budzącymi się do życia nie tylko mleczami, ale i całym "łąkowym" mikrokosmosem

Juz nie moge sie doczekac tej kolejnej czesci ale,jak mi wreszcie czas pozwoli,zamierzam zglebic wszystkie Twoje teksty

Agniecha, jesteś niemożliwa! "Cosmopolitan" nie powstydziłby się Twoich tekstów...a nawet myślę, że mógłby się od nich uczyć Uwielbiam Twoje erotyczne, zabawne i, nierzadko, trochę przaśne opowiastki Zarówno w poezji, jak i w prozie