Ależ nie potrzeba żadnego odwdzięczania się. Jestem tu co prawda rzadko, ale chetnie jeszcze nie raz zajrzę

Kazjuno - wprawiasz mnie w zakłopotanie. Jest mi bardzo miło, ale to tylko wiersze

Nie pierwszy raz czytam Twój wiersz, więc nie jestem zaskoczona tym, ze bardzo dobrze piszesz

Niezła retrospekcja w zamierzchłe czasy, które wciąż pamiętam. Fajnie się czytało. Co prawda chętniej zaglądam do wierszy, ale nie żałuję, że zboczyłam trochę z wytyczonej ścieżki. Dobrego dnia

Przewrotna końcówka, ale bardzo przemyślana. Szczególnie gdy rysa na szkle w każdej chwili może nastąpić pęknięcie, ale gdy się dba może posłużyć do końca..

Słodkie życie. We mnie też przywołałeś beztroskie dzieciństwo

Dziękuję za komplement

Kajzunio- bardzo mi miło. Dziękuję za Twój komentarz

mede_o - jak miło, że wciąż jesteś. Wzruszyłaś mnie
valerio - ostatnio wytatuowałam sobie na przegubie morze i słońce, żeby zawsze ze mną było
Zbysiu-nie byłam na Santorini, ale tak, to Grecja i jej piękne wyspy

Zbysiu - piękne miałeś skojarzenia

Tak, to zdecydowanie wiersz na pożegnanie. Na szczęście nie jest osobisty

Wiktor - czyli trochę zaskoczyłam
valeria - dziękuję

Wiktor - czyżbyś po stylu odgadł, że to moje, czy wręcz przeciwnie coś się zmieniło i zastanawiałeś się czy to na pewno moje?

mike - ty, jak zwykle, tak napiszesz komentarz, ze aż chce się płodzić wiersze jak króliki )

Bardzo interesujące oświadczenie na początku:

Zgadzam się z tym. Nie są ukrwione, ale trafiają na mocno "ukrwione" miejsca w naszej świadomości, powodując różne skutki z "krwotokiem" włącznie.
Cały wiersz zatrzymuje. Bardzo mi się podoba.

Przeczytałam po raz drugi, zastanawiając się skąd znam głównego bohatera i byłam pewna, ze musiał mi sie kiedyś przyśnić, a tu niespodzianka - mój wpis pod tekstem ))