Wiersz właściwie o niczym, w dodatku napisany niegramatycznie, ale każdy z nas kiedyś zaczynał przygodę z pisaniem i każdemu zdarzały się jakieś potknięcia. Ostatnie trzy metafory wyszczególnione przez Miladorę to metafory dopełniaczowe, których powinniśmy unikać, no chyba, że są naprawdę świeże i pasują do całości jak klucz do zamka. Według mnie ten tekst wymaga dopracowania i to głębokiego. Staraj się nie nadużywać form zakończonych na "ąc" - strzepując, wydmuchując etc., ponieważ nie robią one dobrze wierszowi. Pozdrawiam serdecznie

Świetna miniatura pokazująca bogactwo wrażliwości Autora. Jestem pod wrażeniem. Warto było zajrzeć, zatrzymać się i zostawić swój obłoczek na monitorze

Czuję wielki niedosyt. Nawet trzy wersy mogą nieść ogromną treść, ważny przekaz z ciekawą puentą, a tu coś się zadziało i nagle trzask - koniec. Jak bańka mydlana .. W pierwszym wersie niepotrzebne 'swoich'. Ogólnie jest pomysł - brak wykonania. Ja bym jeszcze nad nim popracowała, ale to Twój wiersz .. Pozdrawiam

Dziękuję, kamyczku. Miło czytać

Co do tytułu - zgodzę się. Jest mało nośny i nie miałam pomysłu na coś intrygującego. Mam nadzieję, ze ktoś mi podpowie Cytat też powinien się różnić czcionką. Natomiast nie zrezygnuję z powtórzenia 'dziecka' na rzecz 'malca', bo to za bardzo złagodziłoby przekaz. Myślę, ze powtórzenie 'dziecka' w takiej odległości nie razi. Pozdrawiam ciepło i dziękuję

Uwielbiam taki minimalizm. ładnie obrazujesz pojęcia abstrakcyjne. Fajne, oryginalne zestawienie słów. Kupuję

Nie pozostaje mi nic innego jak podziękować serdecznie za tak miłe opinie

Rzeczywiście obraz bardzo plastyczny i pisany z wczuciem się w kobiecą psychikę i naturę ( podziwiam tę umiejętność u Ciebie, bo w swoich tekstach jesteś bardzo uniwersalny - od menela z warszawskiego osiedla po wrażliwą kobietę). Uważam jednak, ze nagromadziłeś zbyt dużą ilość przymiotników, a to wcale nie robi dobrze tekstowi. Końcówki 'ąc' też bym pominęła jak i kilka zaimków dzierżawczych. Widzę to tak (ale to Twój wiersz) :

na skrzydłach wiatru
płynę do ciebie w koronkach
osiadam na wargach jesienną pełnią

jesteś na wysokości lewej piersi
gdy nocna czeluść nuci wieczność

szukasz czułego miejsca
wewnątrz dłoni
by zamknąć tam niebo

dziś śniłam że nie żyjesz
a ty jeszcze się nie narodziłeś

Hmmm.. zamilknę lepiej.

Przede wszystkim 'spod', a nie 'z pod', bo jest to przyimek komunikujący. Poza tym chyba lepiej brzmiałoby: kropelki mgły spod powiek, a nie odwrotnie. Zresztą przeczytaj na głos i zadecyduj. Dalej jest "spływają maską z twarzy". Hmmm... Może raczej "zmywają maskę z twarzy" - będzie logiczniej. Druga strofa nie przemawia do mnie w ogóle i wymaga według mnie zmiany. Pozdrawiam serdecznie. Mam nadzieję, że w czymś pomogłam

Strach się bać, ale fajnie się czyta. Byle nie dzieciakom na dobranoc, bo mokre przescieradła w pakiecie

darek i mania, zola - dzięki za docenienie

Jesteś mocny w puentach. Lekko się czyta, ale to właśnie puenta u Ciebie jest śmietanką, którą się zbiera na koniec

Dzięki mike za wizyte i wyczerpujący komentarz. Treść jest o mojej mamie, którą się opiekuję od półtora roku.

Łojacież! Ale dałeś na maxa! Dobrze napisane. Jest stylizacja, jest klimacik jak z Pragi, nawet można poczuć to i owo, wiec lepiej czytać z zatkanym nosem, albo z katarem . Normalnie byłam tam razem z Tobą