dobre, bardzo dojrzały tekst, jakbyś dokopał się do pewnej prawdy i próbował ją obnażyć.

oj tam, zaraz do młodszego To trzeba czytać jako kontynuację cz.I wówczas to jest (chyba) oczywiste co mam na myśli, zresztą nie mam czasu kruszyć kopii z powodu takich drobiazgów, szkoda życia

a co Ciebie Gramofon ugryzło?, toż napisałam, że i ona, Mariolka znalazła męża, jako wstęp do opowiadania, po czym opisuję jak do tego doszło. Wydaje mi się to jasne. A że Ci się nie podoba trudno - przeboleję to jakoś Pozdrawiam.

Arkady dziękuję za obecność i komentarz. Pozdrawiam

dziękuję Czarnanna, Twoje uwagi są słuszne i konstruktywne, opowiadanie jest częścią całości więc element zaskoczenia siłą rzeczy w każdym fragmencie będzie niemożliwy Dziękuję za pochylenie się nad tekstem, absolutnie nie mam żalu czy pretensji jeśli ktoś włożył wysiłek w przeczytanie tego tekstu i wyłapanie błędów. Serdecznie pozdrawiam

dla mnie też jest znaczący, nie zmieniam go od wielu lat, zresztą wygodnie mi za nim. Co do Twojego komentowania, nawet przez myśl mi nie przeszło ani jedno ani drugie.
Co do epilogu zaś - nie będziemy tu kruszyć kopi, dla mnie to był kluczowy element opowiadania, do którego zmierzał cały tekst - stąd taka a nie inna nazwa.

Witaj Antoni a cóż jest nie tak z moim avatarem ? dziękuję za komentarz. Widzisz, chciałam, żeby moja bohaterka wyszła płytka, miała nie grzeszyć rozumem. Powstała druga część tego opowiadania tam nieco rozwijam jej osobowość. Nie było tu miejsca na większe rozmyślania, tekst miał być wartki i dążyć do puenty A co do epilogu wg mojej skromnej wiedzy słowo epilog jest wariantem, wyrazem pokrewnym do słowa zakończenie
Pozdrawiam uprzejmie.

refleksyjny tekst, podoba mi się dynamika zapisu, puenta zaskakująca. Pozdrawiam.

Piękny czternastozgłoskowiec, jest melodyjnie (mimo drobnych wahnięć) jest nastrojowo i klimatyczne, doceniam włożony trud.

Twoje teksty, są trudne, ciężkie, trzeba się nagimnastykować, żeby pojąć ich sens (przeczytałam najświeższe 3). Ale tu się odnalazłam, choć dla mnie to bardziej proza poetycka niż wiersz, to podoba mi się szczerość tego tekstu.
Pozdrawiam.

jedna drobna uwaga : - uważam, że drugie to jest niepotrzebne.
A poza tym dla mnie świetnie!
Bohater jest bardzo autentyczny i przekonywujący psychologicznie. Nie przerysowałeś go.
Przeczytałam z przyjemnością
Pozdrawiam.

chciałabym coś pozytywnego napisać...ale ale chyba się nie da. Tekst jest mocno przegadany, dużo tu powtórzeń i te buzujące uczucia....
Ale nie zrażaj się, pisz dalej, praktyka czyni mistrza.

Pociengiel każdy ma jakieś demony

zgadzam się z przedmówcą, początek dobry, potem już przegadany, ale jest potencjał w tym tekście

2227 - tak to wiersz o tym, co nas w życiu dopada i nie ma nic wspólnego z naszymi czynami, aktywnością, po prostu tak czasem jest, że nie mamy na pewne rzeczy wpływu, ale możemy próbować walczyć z tym co nas spotyka, możemy się z tym nie godzić. Wcześniejszy tekst, był raczej o zaniechaniu, o braku odwagi, o zadowalaniu się byle czym, byle być, byle trwać, byle dziś. Choć czasem dostrzegamy inne lepsze jutro, marzymy o nim, próbujemy się przebić, to zniechęcamy się po pierwszej lepszej przeszkodzie, wracamy do punktu zero.
Dziękuję za obecność Serdecznie pozdrawiam.