Podoba mi się oddanie Kasiego w stosunku do pana. Mądry piesek . Muszę swoją kotę podszkolić w kwestiach obronnych, bo zaczepne instynkty ma perfekcyjnie wytrenowane. Uśmiałam się, ale nie sądziłam, że wszystko rozejdzie się po kościach. Raczej spodziewałam się drążenia tematu. I to spotkanie na końcu. Troszkę niezwykłe, ale zabawne.

Pozdrawiam .

Wreszcie i ja poznałam pokrętną historię pokerka, psa, policjantów i zbrodni w tle . Musiałam się wczytać dobrze w opowieść, ale i tak momentami bardzo motałeś. Podobało mi się mimo wszystko. Lubię pokerki, choć obecnie gramy w zawiłe rpg. A Jaworzno to tak przypadkiem tam wcisnąłeś? Wiem, że niejedno w tym kraju jest, ale jakoś pomyślałam o swoim . Idę do drugiej części pomarudzić .

I znów dużo się dzieje, ale za szybko wszystko się kończy. Wasinka napisała w poprzednim fragmencie, że jest coś takiego w Twojej opowieści, że za każdym razem wracamy, mimo niedoskonałości tekstu. To prawda. Mam nadzieję, że z czasem udoskonalisz warsztat i może pochwalisz się jakąś inną historią .

Pozdrawiam .

Moje pierwsze wrażenie po przeczytaniu tekstu jest raczej pozytywne. Pierwsza część zdecydowanie lepsza. Wydaje mi się, że Liti trochę na siłę stara się być zabawna, oryginalna i niepokorna. A wszystko w jednym pakiecie. Może to domena młodości? Przerysowanie jednak nie dodaje jej uroku. Zdarzyły się błędy. Poniżej literówki. Ciężko też czytać tak skonstruowane zdanie.


Chętnie przeczytam kolejne fragmenty .
Pozdrawiam serdecznie .

Nie do końca przekonuje mnie ten nieco wyidealizowany obraz noworodka i postrzeganego przez niego świata. Trochę tu za poważnie i zbyt mądrze, jak na dziecko, które ledwo opuściło bezpieczny brzuch mamy. Za szybko wszystko też się dzieje. Może lepszy efekt dałoby podzielenie tekstu na odcinki? Pomysł całkiem fajny, ale jakoś się to nie klei według mnie.

Pozdrawiam .

Nie jestem więc sama. Ufff . Mam serdecznie dość ciągłego rozprawiania w mediach o tragediach, katastrofach, spiskach, celebrytach i całej reszcie niepotrzebnych, bzdurnych i ogłupiających newsach. Dlaczego nikt nie mówi o dobrych wydarzeniach? Na przykład o tym, że w dorzeczu Mekongu odnaleziono ponad setkę nowych gatunków roślin i zwierząt? Albo o pewnej rodzinie ze śląska, która straciła w pożarze dobytek życia i ludzie z całego świata zaoferowali niepełnosprawnemu synowi i jego chorej matce ogromną pomoc? Może o najbogatszej gminie w Polsce Kleszczowie, w której ludziom podobno żyje się naprawdę dobrze? W natłoku dołujących i krwawych informacji sama mam problem z wypisaniem na szybko dobrych nowin! To przerażające, ale dobro nie jest tak dochodowe jak zło. Wyłuskanie cennych wiadomości to nie lada sztuka i nie każdy sobie z tym poradzi. Tylko jak to zmienić?

Pozdrawiam .

Cóż ja mogę dodać, skoro mike napisał wszystko . Może tylko to, że błyskawicznie przeczytałam Twój tekst i poczułam żal, że nie dowiem się, co kryło się za propozycją wyjazdu do Sztokholmu . Oczywiście, moja wyobraźnia podsunęła mi szemrany scenariusz, ale bohater wolał poznawać smaki lotniskowych trunków niż uroki tajemniczego hotelu.
Sprawnie napisane, wciągające, doskonale odmalowany wewnętrzny świat André z jego emocjami i myślami.

Pozdrawiam .

Nie spodziewałam się, że Antoś okaże się księdzem. Nie jestem pewna tego, jak długo uda mu się zachować anonimowość na swoich wyprawach. W końcu 30 km to nie jest jakaś duża odległość dla przepływu plotek . Język dostosowany do sytuacji. Z Antosia wylewa się cynizm i to ciut już chyba złudne przekonanie, że polskie społeczeństwo zawsze da na tacę, bo taka tradycja i głęboko zakorzeniony obowiązek... Nie jestem pewna, czy młode pokolenia będą takie chętne w dzieleniu się swoimi finansami.

Pozdrawiam .

Króciutki fragment, który trochę mnie rozczarował. Szybko przeszedłeś dalej, omijając scenę walki. Czy wiedźma nie ma przypadkiem na imię Raksha? Skąd Seha? Coś pomyliłam? Opis pojedynku dodałby smaczku tekstowi, zrobiłoby się ciekawiej. Czekam na kolejną część. I mam nadzieję, że będzie dłuższa i bardziej emocjonująca .

Pozdrawiam .

Podoba mi się. Lekki, wesoły fragment, proszący o kontynuację . Dla mnie to raczej fantasy i coś mi się zdaje, że nie pasuje do młodzieżowo-dziecięcej kategorii.

Pozdrawiam .

Krótko, ale treściwie. Ładny opis bagiennego życia, naprawdę malowniczy i łatwy do wyobrażenia. A to spory atut opisów. Dobrze, że sprytnej żabie nic się nie stało, ale wieszczy już nadejście poważnych kłopotów. Ciekawe, jakie powiązania ma Zaed i góry?

Drugi fragment to "mocny cios". Wszystko zaczyna się dziać bez żadnych wstępów. Ma to swój urok, nie przeszkadza mi, choć tak szybkie zakończenie fragmentu pozostawia niedosyt. To zdanie nie podoba mi się. Trudno powiedzieć, co ma na myśli Xenia. Widziałabym je na przykład w ten sposób:"Nie doceniasz nas, twój błąd - od­rzekła spo­ko­j­nie dama w cze­r­ni. - Zorin, Fry­de­ryk, atakujcie!".

Pozdrawiam serdecznie .

Przyjemnie się czytało. Momentami się uśmiałam . Obiadek się nie zmarnował, deser również, a niteczka zawsze się może przydać .

Wreszcie trafiłam do Twojego tekstu. Mam zaległości.
Reks jest przezabawny. A żaba faktycznie sprytna i odważna. Fuki jak zwykle nieco irytująca . Przyjemnie mi się czytało .

Pozdrawiam .

Warncholio, kot bez ogona nie byłby sobą. Kot bez zakręconego ogona nie mógłby tworzyć. Jak istnieć bez wyobraźni? Nie można...

Pozdrawiam .

Ależ tajemniczo się zrobiło . Podoba mi się pomysł z wymiarami. Czekam na kolejny fragment .

Pozdrawiam .