Ładne obrazki.

ooo, tym razem nie zauważyłem! Dobrze, że się sam pilnujesz

A mi się podoba całość I nic więcej nie trzeba mówić.

A niechby i nawet był to rewanżyk, zawsze to odwiedziny!

Masz rację, że twór ten urodą nie grzeszy. Zresztą częściej chyba wychodzą mi takie mięsiste. Bo i tradycyjna ckliwość w wierszach ponoć pięknych niezbyt mnie pociąga i moje poczucie estetyki nieco jest zapewne zwichrzone i nawet bym tak nie potrafił.

Rozdzielenie liter to tak jak zauważyłeś kwestia gustu, nie mógłbym zbytnio bronić tego czynu, chciałem tu tylko podkreślić pewną dwuznaczność czy przejście pomiędzy rozumowaniami.

Ja również nie mam pojęcia, jak wygląda góra, tu już każdy ma swoje własne wyobrażenia.

Dzięki za zajrzenie.

Nie jestem redaktorem, żeby mówić o tym co dzieje się w poczekalni, kto i co powinien tam na jakiej zasadzie poprawiać.

Oprócz spraw gramatycznych, których się "czepiam" (bo oczywiście możesz pisać z błędami jeżeli chcesz), oczywiście mówię tu o moich odczuciach. Nie zaprzeczam ani nie podważam tego, że według Ciebie np. jakieś powtórzenie brzmi dobrze, po prostu dzielę się moją opinią.

bez przecinka.



to powtórzenie nie brzmi dobrze.

bez spacji. https://sjp.pwn.pl/zasady/Stosowanie-lub-pomijanie-spacji-miedzy-literami-a-znakami-interpunkcyjnymi;4836490.html

czemu służy myślnik?

Róże występują tutaj trzy razy. Chociaż z jednego bym zrezygnował.

skoro jedynym, to wiadomo że wyłącznie.

Przekaz kontrowersyjny, ale na moje gusta słabo argumentowany.

Tako rzekłem

A o gustach się nie dyskutuje, pewnie stąd brak wyjaśnień.

Nie wszystkie twory mogą i muszą być lekkie, tu akurat skusiłem się na coś troszkę cięższego, a słowo rebusowata odbieram jako komplement.

Dzięki za przyjście.

Tak mi się wydawało z tymi panami, ale chciałem usłyszeć od Ciebie.

Często tak bywa, skoro wiersze są odzwierciedleniami naszych złogów duszowatych, więc mają automatycznie głębię dla pisaczy. Ja również wpadam w podobne pułapki. Czasami tylko trzecie czy czwarte oko może nas swoją surowością oświecić - tylko gdzie tych oczu szukać?

Zaglądam ponownie:

Pierwsze trzy wersy zgrabnie prowadzą do kontrastu zawartego w zgliliźnie. Aż wzdrygnęło!



-- czy świat jest zerojedynkowy? Pan sobie chyba inaczej to pomyślał.



coś jest estetycznego w zapisie tej przecież błahej wyliczanki czasowej, być może przez nienaganną musztrę tych i



to takie niegramatyczne jest, nie uważasz? Poza tym nadziei serce w niej rośnie nie wygląda ładnie.

Ale koniec końców dobrze, że dojrzała.

Trochę za mało tu dla mnie wyrazu, trochę zbyt spłycone ujęcie tematu, który przecież jest nader ciekawy. Choć może czasami lepiej prościej.


Dlaczego w trzeciej części pan jest mały gdy poza tym wielkoliterowy? Czy to inny pan?

Ciekawe.

Rzeczą oczywistą, że bez jaskrawości świat byłby tylko zamulony i do niczego by nikt nie doszedł w letargach. Ale to właśnie przez katatoniczne rozpędy ludzkości największe krzywdy się działy.

Więc z jednej strony -- czynią więcej a wręcz jedynie one zdolne są czynić, ale z drugiej -- w obie strony. Ale znowu kontrola przed skutkami jaskrawości to już cenzura. Pytanie -- kiedy, jak i na ile się cenzurować?

Co do drugiej części to wydaje mi się że całkowity brak kalkowania jest przez człowieków niewykonalne, to już musiałyby być jakieś wyższe formy, bo człowiek musi się jakoś na schematach opierać. Tylko wtedy zapewne ta wyższa forma nie byłaby właśnie zdolna się tym napawać.

nie nie nie! I w XXI wieku i w moim wieku są miejsca na inwersje. Nie można wykluczać nic z zasady, bobyśmy się strasznie ograniczali. Zobacz jak ładnie tu pasują przestawienia.

Tytuł tak, treść jest do bólu prosta. Aż się tej prostoty wstydzę poniekąd (czasami).

Opheliac, a widzisz, jak to się ludziom różnie nasuwa...
Myślę, że i w obecnych czasach (chociaż inne są bodźce i warunki) usiłujemy być poprawni.
Masz rację, że to było, jest i będzie. Dziękuję za odwiedziny, spojrzenia, pochwały

al-szamanko Tobie również dziękuję za zajrzenie i cieszę się, że coś zapadło.
Mydłek - szczerze mówiąc, pierwszy raz słyszę to wyrażenie, ale myślę, że Twoja kuzynka nie miałaby tutaj racji - pan Zdzisław to w gruncie rzeczy bardziej zmartwiony rzeczywistością idealista, można by rzec - romantyk! Romantyk niepoprawny, a więc niejako stracony...

Ciekawe. Ja bym to rozdzielił choćby na dwie części - spauzował - aby lepiej się przechodniom odbierało. Mianowicie przed wersem

Można by i rozbić na więcej, na przykład:



Wtedy wiersz się ładniej odsłania.
W każdym razie, pauzowania bywają pomocne i nie należy ich lekceważyć.

Tako rzekłem.

Dziękuję, Berele, za odwiedziny i za ocenę. Cieszy mnie, że potrafisz w tym tworku znaleźć więcej niż ja! To zawsze dla autora krzepiące doświadczenie.