Ustiusza

Oj tak, spłaszcza. Po jakimś czasie chcesz coś napisać, a nawet nie wiesz od czego zacząć... i jak to popchnąć dalej.
Bardzo dziękuję Ci za odpowiedź. Cieszę się, że widzisz poprawę sytuacji, teraz będzie już tylko lepiej Może i we mnie coś odżyje.
Serdeczności!

Witam serdecznie w moich progach i dziękuję za wizytę, Ustiusza
Przyznam szczerze, iż nie spodziewałem się już jakichkolwiek komentarzy pod moimi tekstami, zwłaszcza tymi starszymi. Już od bardzo dawna niczego nie opublikowałem, a i zaglądam na chwilę, bo jakoś inne - bardziej przyziemne - rzeczy odciągają mnie ostatnio od literatury. Wstyd, przyznaję.
Tym większą radość mi sprawiłaś swoją wizytą i refleksją.
Przyjemności

Witaj Niczyja,
Bardzo dziękuję za tak przychylne słowa i z góry przepraszam, że nie złożyłem rewizyt. Mam tu sporo prac do przeczytania, w tym Twoje, ale ostatnio czas nie chce ze mną współpracować.
Cieszę się, że tekst przypadł Ci do gustu. A błąd zaraz naprawiam
Przyjemności
tomek

Witaj ponownie
Teraz, bardziej "na chłodno" mogę napisać, że Twój tekst mnie... zdenerwował. Nie jest to zarzut, w żadnym wypadku, a raczej moja chęć postrzegania świata. Zamiast postawić się w sytuacji głównej bohaterki (której ból autentycznie się czuje), patrzyłem na wszystkich zdradzonych w tej historii i poczułem się jeszcze gorzej. I nadal Twoje słowa na mnie działają. Dlaczego ludzie robią gotują sobie taki los?
Bardzo dobrze, tak trzymaj!

To piękny, wymowny tekst, pełen goryczy i życiowego żalu. Tak przynajmniej ja to odebrałem.
Jeszcze raz gratuluję
Przyjemności!
tomek

P.S.
Kradnij, kradnij. Warto

Witaj
Mam mały problem z tą miniaturą. Bo nie ukrywam, że bardzo mi się spodobała, ale nie potrafię ubrać w słowa moich refleksji na jej temat. Zacząłem nawet czytać komentarze pozostawione przez innych użytkowników, ale szybko zdałem sobie sprawę, że na próżno. Wydaje mi się, iż wiem co chciałaś przekazać, i ja to poczułem. Mam tylko żal do samego siebie, że nie potrafię napisać niczego konstruktywnego pod tak świetnym tekstem.
Może przez własne wspomnienia (kto ich nie ma, zwłaszcza w sferze uczuciowej), może przez emocje, które tu zawarłaś, najpewniej przez jedno i drugie oraz jeszcze więcej, warto było do Ciebie zajrzeć Dziękuję
Serdeczności!
tomek

Niczyja; Dziękuję za obecność i miłe słowa
Konkurs był zatytułowany "Tajemnica Kamienicy". Cieszę się, że historia przypadła Ci do gustu, bardzo się cieszę
Przyjemności
tomek

Viktoria12; Kłaniam się nisko i dziękuję za pamiątkę lektury
Czuję się świetnie ze świadomością, że tekst wywarł na Tobie takie wrażenie. Każdy z nas chce być zapamiętany (no, ja na pewno ), więc taka wiadomość to miód na moje serce.
Serdeczności
tomek

Niczyja; Po raz kolejny wielkie podziękowania za wizytę i komentarz
Zabłąkane "dopiero" znalazłem, usunę zaraz po napisaniu odpowiedzi.
Co do muzyki, podoba mi się Twój punkt widzenia. Masz absolutną rację, niemniej spróbuję przedstawić mój punkt widzenia. A więc:
W tej miniaturze użyłem metafory odtwarzacza, jako czegoś co trzyma nas z przeszłością, z którą nie zawsze dobrze nam się układało. Może właśnie tego potrzebował bohater; zmierzenia się dawnymi demonami, a potem symbolicznego zwycięstwa (usunięcie). Jeśli zechce, zawsze może przesłuchać tych piosenek w internecie, z nutką sentymentu, ale już bez strachu.
Nie wiem, czy rozjaśniłem coś tym wytłumaczeniem, mam nadzieję, że tak. Większość tekstów piszę pod wpływem konkretnych emocji, dlatego czasami ciężko mi się do nich merytorycznie odnieść
Serdeczności
tomek

Niczyja; Wow, zatkało mnie. Dziękuję bardzo za tyle ciepłych słów. Nie sądziłem, że ktoś jeszcze zajrzy do tego tekstu, a już na pewno nie spodziewałem się takiego komentarza
Myślę, iż każdy twórca pisze pod wpływem jakiegoś impulsu. Pomysł to pomysł, ale poza nim istnieje coś, co chcemy razem z nim "przemycić". Cieszę się zatem, że poprzez ten tekst złapaliśmy wspólny język
Przyjemności
tomek

Mike; Stokrotne dzięki za wizytę i komentarz!
Nie ukrywam, że tekst pisałem przez pryzmat własnych przeżyć, dlatego fakt, że czytelnik odnalazł w nim cząstkę siebie, niezmiernie mnie cieszy. Przez krótką chwilę miałem ochotę umieścić tu konkretne tytuły piosenek i wspomnienia z nimi związane, ale uznałem, że to by było trochę za dużo, że zrobiłbym z tego pamiętnik, a nie opowiadanie. Chyba lepiej, kiedy czytelnik sam dopowie sobie pewne rzeczy, taki wkład własny zwiększa tylko radość z lektury. Ja tak to odczuwam

Jak widać, pamięć niejedno ma imię I bardzo dobrze.
Co do Twojego nowego tekstu, obiecuję zajrzeć, nie wiem tylko kiedy. Mam jeszcze parę opowiadań do przeczytania na portalu, a z natury jestem osobą, która fatalnie organizuje sobie wolny czas
Jeszcze raz dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam!
tomek

Aniu;

Bardzo cieszą mnie Twoje słowa, zatem
Mam nadzieję, że następny tekst będzie traktować o czymś bardziej nadprzyrodzonym, i - oby - mrocznym. Mały powrót do korzeni dobrze by mi zrobił.
Jeszcze raz dziękuję za obecność i jej ślady
Serdeczności!
tomek

Aniu; Bardzo dziękuję za wizytę i tyle ciepłych słów.
Chciałbym, by było tak jak piszesz, odnośnie stylu i płynności, lecz podejrzewam, iż po prostu miałem lepszy dzień i we właściwym momencie usiadłem do laptopa. Zresztą, sam fakt opublikowania jednego tekstu (i to jeszcze miniatury) w ciągu roku świadczy o sporym zawieszeniu z mojej strony. Ale Twoje słowa mocno mnie podbudowały, i wcale nie jesteś tylko zwykłym czytelnikiem

Cóż, sam byłem odrobinę zdziwiony, gdy spojrzałem na efekt końcowy, ale czasami życie nie potrzebuje ostrych zębów i przerażających potworów, by budzić lęk. Chyba takie przesłanie chciałem tutaj zawrzeć. Postawiłem na przyziemność
Jeszcze raz stokrotne dzięki za pamięć i obecność.
Przyjemności
tomek

Dziękuję za wizytę i komentarz, Quen
Wybaczam, absolutnie. Miałem takie same odczucia zarówno podczas pisania, jak i publikacji tego tworu.
Masz rację. Może dzisiaj "Pizda nad głową" kojarzy się dziwnie, czy jakkolwiek inaczej, ale za parę lat będziemy to wspominać z uśmiechem na twarzy. Bo przecież nie przeszliśmy obok tego obojętnie, jednych to rozbawi, innych zachwyci, ale z czymś na pewno nam się skojarzy.
Jeszcze raz dziękuję za pamiątkę lektury
Pozdrawiam
tomek

Purpur; Na razie zostawię ostatnie zdanie. Jakoś tak nie mam serca go usuwać Dzięki raz jeszcze za garść miłych słów, i w wolnej chwili zajrzę!
Jaga; To ja Ci dziękuję, że zajrzałaś do tego tekstu i zostawiłaś po sobie ślad! Dla mnie Dahaką jest chyba cały mój laptop, wszystkie zdjęcia, filmy, muzyka, przyczepiają się do zdarzeń i nie chcą się odkleić Aż strach później cokolwiek włączać.
Serdecznie dziękuję za wizytę.
Pozdrawiam

Dziękuję Wam serdecznie za wizytę i komentarze
Purpur; Zmieniłem tytuł, mam nadzieję, że teraz bardziej przyciąga uwagę. Cieszę się, że tekst do Ciebie przemówił Miałem lekkie obawy, gdy wysłałem go do publikacji. Nagle zaczął mi się wydawać jakiś dziwny, dlatego miło czytać tak pochlebną opinię. To podnosi na duchu. Co do ostatniego zdania, to na razie je zostawiłem, chyba muszę się nad tym głębiej zastanowić.
SanaiStark; Również dziękuję za miłe słowa i kłaniam się nisko
Pozdrawiam!