Jestem tego samego zdania, co Wasinka. Za dużo ujawniasz w opisie utworu. Szkoda, bo ten sposób wiadomo, o co chodzi... Chociaż, w miarę czytania, wydaje wydaje mi się, że to nie o Anioła Stróża chodzi, tylko o Anioła Śmierci, który czeka tylko na odpowiedni moment... Może każdy z nas kogoś takiego ma

Ale zaimki... trochę ich za dużo...

Pozdrawiam

Zajrzę do Ciebie na pewno

Przyjść do Ciebie można w ciemno po dobry, pełen poczucia humoru tekst. Jak zwykle przyjemnie, sympatycznie i lekko Dużo cierpliwości musi mieć Zenek dla Żabusi, lekko nie ma

Pozdrawiam.

Nie wiem, co mi się bardziej podobało, pierwsze posiedzenie Rady Mieszkańców, czy zapis z monitoringu, czy może puenta. Świetna humoreska, ukazująca ludzkie przywary, takie jak wścibstwo, przekonanie o własnej wyższości nad innymi i zbyt wielkie przywiązanie do błahych spraw. Plus również za tytuł

Gdybym miała opisać Twoje "opowiadanie" jednym słowem, byłoby to słowo "naiwny". Facet ma chorą na białaczkę żonę, która wyjeżdża w delegację. Naprawdę myślisz, że chora na białaczkę osoba może sobie jeździć po świecie w tę i nazad? Przecież to choroba, w której nawet najmniejsza infekcja może doprowadzić do śmierci. Wróćmy jednak do fabuły. Kobieta wyjeżdża a jej mąż, za namową kumpla zadaje się z inną kobietą. Kiedy żona nakrywa ich razem, facet jak gdyby nigdy nic zdradza ją znowu. A przecież tak bardzo ją kocha. Kto normalny w ten sposób by postąpił? Na pewno nie ktoś, kto bardzo kocha drugą osobę. Dalej fabuła idzie tak, że nic nie trzyma się kupy.

Najbardziej jednak rozwaliła mnie końcówka. Kobieta miała mieć przeszczep szpiku (rozbawiło mnie wyrażenie "szpik do wymiany'. Następnie po udanym zabiegu postanawia dowiedzieć się, kto jej oddał szpik. Dowiaduje się tego, a co najśmieszniejsze, okazuje się, że to kochanka męża. Radzę poczytać trochę o układzie zgodności tkankowej i o procedurach przeszczepiania szpiku, a potem dopiero wziąć się do pisania o takich rzeczach.

Kolejna rzecz. Dlaczego coraz częstsza jest maniera nadawania bohaterom pretensjonalnych, obcych imion i przenoszenia akcji do Stanów czy innego kraju, o którym tak naprawdę nie ma się pojęcia. Od tego opowiadanie nie stanie się lepsze.

Jeśli chodzi o kwestię techniczną, to, wzorem poprzedników, nie wypowiadam się.

Czytam raz i po raz kolejny, a potem znowu i myślę sobie, że mało kto potrafi tutaj pisać w ten sposób. Obrazy, które pojawiają się w głowie są niemal namacalne. Miniatura, a jest w niej praktycznie wszystko. Oczywiście ocena adekwatna

Bardzo dobry tekst. Zestawienie polskiej, dorosłej rzeczywistości z dziecięcą narracją sprawia, że jest niebanalny i z przyjemnością się go czyta, bo czuć tu równowagę: wulgarne i (niekiedy) agresywne wypowiedzi ojca kontra naiwne, a przez to pełne uroku wypowiedzi malca.

- kropka po "ksiądz" i "tata" z wielkiej litery.

Narracja jak najbardziej autentyczna.

Pozdrawiam

Pablo, może to dlatego, że próbujesz na to spojrzeć logicznie, a to wszelkim prawom logiki się wymyka . Może czasem lepiej postawić na prostotę. Na codzienność, której potrzebujemy tak samo często, jak ją przeklinamy. Temat był tylko pozornie prosty - bardzo łatwo poślizgnąć się na nim i popełnić kicz. Trzeba było wybrać jakiś kierunek.

domino, jeszcze raz gratuluję bardzo dobrego tekstu. Poprzednio zapomniałam o ocenie, więc wstawiam ją teraz.

Pozdrawiam

Ekhm, pablovsky... na swoją obronę powiem tylko, że mój tekst właśnie taki miał być: bezgranicznie ujmujący. Nie podejrzewałam nawet, że taka strategia - jedyna, jaką miałam po tym, jak padło hasło "nietoperz" - się sprawdzi, bo byłam przekonana, że to właśnie domina wygra. To tyle, bo ja nie po to tu zajrzałam.

Domino, bardzo dobry tekst, oparty na rzeczywiście nietuzinkowym pomyśle. Zarówno ten tekst, jak i poprzedni to znak, że gdy staje się w szranki z dominą02, to zdecydowanie trzeba się bać. Mam nadzieję, że weźmiesz udział w następnej edycji pojedynków i wtedy dopiero wszystkim pokażesz

Pozdrawiam

Bardzo słusznie. O to mi chodziło. Całe ich istnienie miało mówić: "patrzcie, jacy jesteśmy normalni, aż do kości". Tymczasem, wszystko było zupełnie odwrotnie.

Cieszy mnie, że zawędrowałeś aż tutaj. Ten tekst to mój debiut na portalu i mam do niego pewien sentyment.

Pozdrawiam

Dzięki za komentarz i ocenę. Pozdrawiam

Dzięki, ispylon

Dziękuję, ipsylonie, za odwiedziny. Ano, czasem tak się zdarza, że nie mamy w życiu nic, poza tymi małymi przyjemnościami.

Cieszę się, że się podobało.
Pozdrawiam

Jest ikonka na lewo od słowa "Akapit". Jednak jeżeli Twoja koncepcja nie zakładała wyjustowania, to zostaw, jak jest (Aczkolwiek wciąż uważam, że wyjustowany wygląda lepiej i nie rwie się w środku linijki)

To widzę. Tylko dlaczego nie kończy się równiutko po prawej, a jest poszarpany?