Całkowicie zgadzam się z łabędziem i mogłabym przekopiować jego opinię. Chcę tylko podkreślić jeszcze jeden walor - bardzo oryginalnie wybrzmiewa ów technicyzm snajperski z wierszowaną formą. Rewelacyjny wiersz. Gratulacje.

Mam problem składniowy z tą strofą, którego bym nie miała, gdyby tekst był bez interpunkcji, bo wtedy słowo "kobiety" uznałabym za ciekawą przerzutnię, kończącą pierwsze zdanie i rozpoczynającą kolejne. W takim, jaki jest, zapisie mamy "niestylista". Z kolei przerzutnię "w jeden dzień" rozegrałeś poprawnie. Poza tym wiersz ciekawy, obrazowy. Pozdrawiam.

Cudowne! Cudowne! Cudowne! Ech, Mistrzyni stanów gorących i zimnych, jakże Ci zazdroszczę

Jedynie, co bym wyrzuciła, to istnienia przy krawędzi, jako zbędnego dopowiedzenia. Ale to szczegół, pryszcz. Cudnie mnie ochłodziłaś, grzejąc emocje, bo u Ciebie nawet mróz parzy. Serdeczności.

No takiej Cię nie znałam, choć po Marcelu - za którym tęsknię - mogłam się spodziewać. Dowcipnie, składnie, melodyjnie. Kabaretowy hit.
Serdeczności.

P r z e p i ę k n y wiersz. Cudowny. Dawno już żaden mnie tak nie oczarował. Ogromna kultura i wyczucie słowa, wysoka świadomość pisania; neologizm zapisklić - rewelacyjny, mocny, wymowny, podkreslający mądre, głębokie przesłanie. Pozostając w zachwycie, daję: Świetne! i zabieram wiersz do Ulubionych.

Dla mnie to przepiekny wiersz o magii Gombrowiczowskiej (choć nie tylko) literatury. Do takiej interpretacji prowadzą mnie Trans -Atlantyk i Buenos Aires. Swietny tytuł: zacznijmy od nowa (podróże). Podróże - bo ksiązki przenoszą nas do róznych światów; "zacznijmy od nowa", gdyż wielka literatura skłania do powrotów, sama mam wiele utwórów, które czytuję wielokroć, za każdym razem w zachwycie i za każdym razem odnajdując coś nowego:


Trafiony - zatopiony (przeczytany) tytuł, a jednak nie wrak, bo z każdym nowym czytaniem - zakwitający, żywy.

Piękna Ci puenta wyszła. Nie tylko ona, zatem zaświetniam.

Bardzo pięknie operujesz słowem, bez zbędnego napuszenia, delikatnie i czysto.

- urzekająca w kontekście treści fraza. Świetny wiersz - wspomnienie z odniesieniem do teraźniejszości. Bardzo mi się podoba.

Pięknie kłaniam się, makerze, za głęboki i inspirujący wpis.



Oczywiście, że należy pamiętać o rzezi Ormian, holocauście Indian, tragedii Afroamerykanów, Wołyniu, Warszawie 44, Sybirze, Rwandzie, krajach byłej Jugosławii i wielu innych miejscach naznaczonych krwią i cierpieniem niewinnych. Nie rozumiem okrucieństwa człowieka wobec człowieka, bo wierzę, że człowiek z natury jest dobry, a zło.... Warto przywołać w tym miejscu słowa Sołżenicyna: "Aby uczynić zło, człowiek musi najpierw uznać je za dobro albo za rzecz rozumną i zgodną z prawem. Taka już jest, na szczęście, natura człowieka, że dla swoich czynów musi on szukać usprawiedliwienia. (…) Ideologia – to ona dostarcza upragnionego usprawiedliwienia łotrostwu i koniecznej, wieloletniej odporności zbrodniarzowi. Potrzebna mu jest teoria społeczna, która pomoże mu – przed sobą samym i przed innymi – wybielić własne postępki i słyszeć – nie wyrzuty, nie przekleństwa, tylko pienia pochwalne i wyrazy czci. W ten sposób inkwizytorzy szukali oparcia i usprawiedliwienia w chrześcijaństwie, konkwistadorzy – w chwale ojczyzny, kolonizatorzy – cywilizacji, hitlerowcy – w rasie, jakobini i bolszewicy – w równości, braterstwie i szczęściu przyszłych pokoleń". One wiele wyjaśniają.

Serdeczności, makerze.

Apisie, nie będę wchodzić w spory polityczne, wyraziłam swoją opinię i tyle. I ją podtrzymuję, bo mam do niej prawo, tak jak Ty do swojej wyrażonej w wierszu.

Zwróć uwagę z kolei na odautorską odpowiedź (zacytowaną u góry), zwłaszcza w kontekście słów do Zoli:

Jest ona wyniosła, pogardliwa. Patrzysz na mnie z góry, jak na osobę niższego rzędu niż ten w którym TY stoisz, mniej świadomą niż Ty. Sugerujesz, że zadowalam się dzienną michą i tanią rozrywką w tv.

Bo mam inne zdanie?

Nie spodziewałam się takiego braku szacunku z Twojej strony do oponenta. Zatem dalszy ciąg rozmowy uważam za bezsensowny.

Ulu, cieszy mnie Twoja opinia. Dziękuję.

Zolu - dziękuję bardzo. Tyle już czasu minęło od tej umowy, nie uważasz, że powinna się już przeterminować? Serdeczności.

Dziekuję, Borku, za tak miłą opinię. To dla mnie zaszczyt. Odpozdrawiam.

Tym razem na nie, Apisie. Dlaczego? Dla mnie zbyt powierzchownie, stereotypowo, zbyt populistycznie. W tle odczytuję : "Polska w ruinie" - co mnie zwyczajnie złości. A winni ONI, winni nawet mojego nieudacznictwa. Inaczej widzę dzisiejszą rzeczywistość. Użyty u Ciebie ironicznie zwrot "Narodzie wiecznie minorowy" - odbieram dosłownie. Wieczne jęki i narzekania, niedocenianie wielu pozytywów, psioczenie nawet przez ludzi, którzy godnie, zamożnie żyją. Wszystko źle, a politycy to jedynie świnie przy korycie, które patrzą tylko, by się nachapać, mając w nosie społeczeństwo i Ojczyznę. Brak autorefleksji, ile jest mojej winy w tym, jak żyję, dokąd doszedłem. Tak łatwiej, prościej.
Dlatego tym razem Twój wiersz nie znalazł mego uznania. Pozdrawiam.

Niezwykły wiersz z bardzo intrygującą ścieżką interpretacyjną, w której kardynalnym zdaje się rozszyfrowanie dwóch przestrzeni: "przejrzewającej jasności" i przestrzeni "nieskończonej". Ta pierwsza otrzymuje epitet "przejrzewająca" - moim zdaniem - w opozycji do dojrzewajacej. To rzeczywistość (jasność jako coś oczywistego, odpoznanego, bliskiego, zrozumiałego), która jednak już odchodzi jako przejrzała. W niej wszystko było naturalne, czyste, dobre i jasne - normalne:



Ale już pojawiają się symptomy skażenia:



W nowej - nieskończonej - dotychczasowy świat na opak. Nieprzyjazny, niezrozumiały, budzacy lęk.

Doskonała puenta:

ale orbity tych ciał nigdy się nie przecinają, nie mają punktów stycznych. Samotność nie tylko piskląt, pozór i wszechobecna samotność "na trzeciej planecie od Słońca".

Prześwietny wiersz, hp, świetnie poprowadzony, gdzie mimo niełatwej metaforyki dla się czytelnikowi wykrzesać sens. Głęboki sens. To lubię, to cenię, nad takimi pochylam się nie żałując czasu i emocji.

Serdeczności.

Kamyczku - mój Josek miał 12 lat.

Opheliac - dziękuję za komentarz. Każdy ma swoje preferencje tematyczne i formalne w poezji, więc nie każdy wiersz do nas przemówi. Do mnie akurat Holocaust krzyczy, stąd czasem poruszam tę tematykę, która jest mi doskonale znana.

Serdecznie pozdrawiam obie Panie.