Pliszko, ujął mnie Twój krótki tekst, pisany z niezwykłą delikatnością i wyczuwalną kobiecą ręką.
Roztaczasz kwiatowe światy, pełne samoistnej radości życia, bowiem w roślinności jest tyle uroczej rozkoszy, że tylko Boska ręka mogła ten świat stworzyć, by cieszył ludzkie oko i dawał tak wiele radości

Piszesz pięknie, nastrojowo i ze świadomością tego, co chcesz w swojej krótkiej miniaturce przedstawić - utwór, choć prosty i niewysilony w dobrym tego słowa znaczeniu, trafił w mig w głąb mego serca, gdyż kocham kwiaty, często je fotografuje i zamieszam zdjęcia na znanym portalu społecznościowym, gdzie moje prace cieszą się uznaniem.

Miłość do kwiatów jest jak miłość do kobiety.
Rozkwita nagle i trwa.
I choć kwiaty usychają, my je nadal kochamy i czekamy na ich powrót do życia.
Wiosna czyni tu cuda,

Bardzo głęboka jest pointa - czy nasze życie będzie coś warte i przyniesie owoce, czy też zmarnujemy je na niczym.
Tego drugiego bym nie chciał.

Z wielką przyjemnością mi się czytało

Pozdro!

Jarku, piszesz w bardzo amerykańskim stylu.
Nie ma tu ckliwości, jest czysta prawda, tak z gatunku takich, które mówią o życiu człowieka.
Jest tu słowo o przetrwaniu, o czystości intencji.
I jest też gorzka prawda - gotówka rządzi światem.
Ale...
Jeśli wierzymy w swoje prawdy, nie upadniemy.

Jak zwykle podobało mi się, Kaziu
Masz niebywały talent reporterski i do opisywania detali, które później okazują się cenne w opku.
Temat oddany rewelacyjnie, mam na myśli klimaty PRL-u, poczułem tę siemraną atmosferę, tworzoną przez komunistycznych bubków, ale też opór ludzi niezwiązanych z komuną jak Menu.

Masz świetny jeżyk.
Zdania płyną jedno po drugim gładko i wciągają od samego początku.
A nie każdy byłby w stanie opisać to tak realistycznie jak Ty.
Tu trzeba tkwić w temacie, znać realia, historię i uwarunkowania.

Cieszę się, że Menu spuścił wpierdol temu bananowemu synalkowi.
Mój Ojciec też tak zrobił w 1963 roku, jak ubek wypchnął go z taksówki i powiedział :"Wypierdalaj", ale Ojciec spuścił mu łomot, tylko miał pecha, bo podjechała suka i go zwinęła - zapłacił całą pensję grzywny.

Wielkie dzięki, Kaziu, za ponowne czytanie mojej miniatury
Staram się mocno poruszyć, byście, jak Ty, mój przyjacielu, wracali pod nie po raz enty.
To utwierdza mnie w przekonaniu, że są coś warte.

Good night and sweet dreams

Bogu nie wszystko się udało w stwarzaniu świata - ewidentnie nie udała Mu się człowiecza starość i to, co się jest jej częścią - choroby, cierpienie, demencja...
A my sami chcemy być sobie bogami i ciągniemy karty, które daje nam przewrotny Los.
I często przegrywamy w swej pysze.
I potykamy się, ale ile razy musi upaść człowiek, zanim nazwiesz go mężczyzną?
Bo jesteśmy wszyscy dziećmi, póki żyjemy i odchodząc z tego świata możemy powiedzieć: "do zobaczenia kiedyś po tamtej stronie", nigdy "żegnaj".
A po drodze wiele wydarzyć się może, nikt nie obiecywał, że życie będzie rajem...

Ilekroć czytam wiersze ocierające się o ciepłą erotykę, zawsze uśmiecham się pod nosem, że są jeszcze ludzie, którzy wiedzą jak osnuć to w płaszcz delikatności, jak dać temu duszę i ciało.
Iwonko, znów dałaś mi radość.
Piszesz tak, że człowiek nie wie, czy noc czy dzień, ale wie, że to, co czytał miało mięsień i było przejawem czystego piękna.
Było to coś, co czekało, by to przeczytać.
Poważnie, dobry wiersz broni się sam.

Bardzo się cieszę, Iwonko, że zajrzałaś po raz drugi - mam nadzieję, że się nie zawiodłaś
Polecam Ci te z moich miniatur, których być może jeszcze nie czytałaś.
Wierzę, że znajdziesz tam coś dla siebie

Wiara jest czymś, co jest przypisane człowiekowi.
Możesz wierzyć w zimę, hamburgery, lub też w Boga.
To najwyższa forma wiary.
Bo bez niej kim jesteśmy?
Ciałem bez duszy?
Automatem?
Człowiek musi w coś wierzyć, choćby był to kij od szczotki.
Dlatego ja osobiście wierzę w wiarę.
I to, że ludzie nie zatracą swych mózgów.

Czesławie, powiało prawdziwą liryką, rymami niedokładnymi, czyli tymi najlepszymi, piękną treścią, wchodzącą wprost do serca.
To sztuka napisać coś takiego.
W morzu grafomanii jawisz się jako prawdziwy mistrz słowa, bo wiersz jest lekki a zarazem o czymś, a więc mamy ideał.
Lubię wiersze rymowane pod warunkiem, że rymy są niegramatyczne, jak dziś tu u Ciebie, gdzie byłem, poczytałem i odchodzę kontent

Bajecznie i słodko, jak z krainy wiecznej Miłości
Tam śnią się sny, marzenia spełniają się w jednej chwili.
A Ty stoisz i patrzysz w zachwycie.
Bo nie wszystko, co widzimy jest tym co widzimy.
Jest zbyt wiele rzeczy między Niebem a Ziemią by rezygnować z lotu na Księżyc, jak śpiewał ongiś Frank Sinatra i miał rację - nie żył nigdy ten, co nie kochał i basta.

Niesamowity erotyk, Iwonko, tak subtelny i czuły, aż dech zapiera
Jak zwykle na małej płaszczyźnie słownej oddałaś całą namiętność.
Bo że tu iskrzy, to widać gołym okiem.
Masz swój styl i ja jestem jego fanem, bo im mniej, tym więcej i to jest Twoja dewiza.
A ja skromny czytacz się pod tym podpisuję

Ilekroć czytam takie wiersze, uśmiecham się pod nosem, że sztuka pisania pięknych wierszy nie zanikła, a wręcz przeciwnie, ma się dobrze.
Masz talent.
I w każdym wersie to widzę.
Bo człowiek rodzi się do czegoś, Ty urodziłaś się do pięknych wierszy.
Ja doceniam sztukę, a w Twoim przypadku jest ona ewidentna.

Jest coś w Twojej poezji, co chwyta za serce.
Radość wersów?
Chyba tak.
I coś, co wlewa się do wnętrza człeka i lśni tam jak najpiękniejsze światło.
Bo?
Bo ja szukam prostoty i tym samym piękna.
A u Ciebie to znajduję.
I to jest to, co cenię w liryce - prawdę.

Przyjemny wierszyk o czułej nucie i miłym nastroju.
Lubię takie właśnie szorciki, w których nie potrzeba napuszonej treści, karkołomnych metafor-potworków, a jest feeling, coś, co jakoś trafia w punkt, choć wiersz oparty na prostocie przekazu, która jest jednym z najważniejszym wariantów w poezji.
Zawsze mile mnie łechce taka liryka, niby bezpretensjonalna, ale każdy może sobie coś tu dla siebie znaleźć, a jak w podtekście miłość, to już jestem w domu

Czułość niejedno ma imię, więc możemy czerpać z niej do skutku i nigdy nie będziemy mieć dość.
Twój kochanek na pewno dotrze do Ciebie na czas z bagażem pozytywnych emocji i słodkim pocałunkiem, a to jest najważniejsze.
Twoja łąka sprawi, że on będzie zawsze przy Tobie i wypijecie sobie to i owo, a nawet whisky, brandy i pospolite piwko
Cheers