Tekst nie zasługuje nawet na zbesztanie???

Cztery ostatnie wersy naprawdę przecudne. Aż mnie zakłuło w serduchu (bo nie dotyczą tylko jednej kwestii)
Pozdrawiam

Dopiero teraz dostrzegłam, że tam jest "zielnością", a nie - "zielonością" (znów neologizm?). Zatem moje wyrzucenie "swą" raczej nie wchodzi w grę...
I tak sobie myślę, że ta kropka w drugim wersie drugiej strofy mogłaby być przecinkiem... Można nad rymami trochę podumać, ale to już sprawa indywidualna.

Witaj.
Cóż... ja bym po prostu wyrzuciła "swą" z drugiego wersu i już będzie regularnie. Rzeczywiście w tym miejscu trochę "burknęło", ale łatwo naprawić (jeśli chodzi o regularność...).
Co do "okrzepniało" - ładniutki neologizm. Popieram nowe słówka ubrane w polski charakter (i reguły pisowni ojczystej...).
Pozdrawiam

Dziękuję Oke i darxx za komentarze

Pamiętnik...? Owszem...

Z lustrem też zauważyłam, ale jakoś... poszło...
Gniewnie nie jest, bo to już chyba rezygnacja...
Zakochana panienka. Zło. Poetyckość.
Może jednak w tym coś jest, ale nie udało mi się chyba w takim razie tego ukazać.

Pozdrawiam Dzięki

Witaj...
Chyba nie wniosę nic konstruktywnego, gdyż mam tylko jedno do powiedzenia: naprawdę dobrze napisane. Oko i dusza -zaspokojone...
Pozdrawiam

Witaj, Elwiro.
Lubię takie subtelne teksty starajace się pokazać coś zwykłego niezwykle. A może wcale to nie jest zwykłe, a Ty to zauważyłaś...
Kilka malutkich sugestii przedstawiam skromnie :

W zdaniu "Srebrny łańcuszek z wisiorkiem(,) noszącym barwę wodnej kropelki oraz kryształowe ozdoby na półkach musiały wystarczyć" wyrzuciłabym przecinek i dodała myślnik w miejscu: "na półkach (-) musiały wystarczyć" (albo dwa przecinki "Srebrny łańcuszek z wisiorkiem, noszącym barwę wodnej kropelki, oraz..." )

Zdanie "Zdecydowanie za dużo sobie pozwolił" jakoś mi odstaje... (może: "Zdecydowanie pozwolił sobie na zbyt wiele" czy "Pozwolił sobie zdecydowanie na zbyt wiele"?).

Pozdrawiam

Witaj ponownie.
Swoje zdanie już napisałam . Teraz kilka malutkich uwag niedotyczących treści...

"a ten palant właściciel(,) jak się nie wydrze(!) Tak jakbym faktycznie..."

"że gdy tylko próbowałem się wyrwać, (s)kaleczyła mi szyję" lub: ""że gdy tylko próbowałem się wyr(y)wać, kaleczyła mi szyję"

"Sam zresztą zastanawiam się: ile dni będę mógł to jeszcze znosić(?)" albo: "Sam zresztą zastanawiam się(,) ile dni...",

"Rany(,) jak ciepło!",

"... a to nie pogłaskał (.) I coś tam szeptali ..., ale nie usłyszałem niestety(,) o czym mówili."

"Instynkt podpowiada mi(,) dokąd mam iść."

"No, mały(,) trzymaj się"

"Odchodząc(,) odwróciłem się"

"Pies was trącał, ludzie, i na dodatek mordę lizał!"

To na razie tyle. Sugestie tylko
Pozdrawiam

Zwykle nie używam tylu zaimków (rzeczownych przynajmniej), ale może mi się zdawało... W tym tekście miały dodatkowe zadanie. Nie wyszło jednak, jak widać...
Dziękuję za dobre słowo, Elwiro. Mimo wszystko...

Jacku de Nipper, nie jestem Martą... Świetny tekst, lecz w zupełnie innym stylu. Widzę, że "sprawnie napisany" - jak twierdzisz. Cóż... Żeby spodobał Ci się choć w małej części mój utworek, musiałabym być kimś innym albo też przekształcić go zupełnie... Dziękuję za czas poświęcony mojej miniaturce i za uwagi. Mimo wszelkich znaków na niebie i ziemi (czyli w Okruchu) - nie jestem opętana przez zaimki
Pozdrawiam

Tak sobie myślę, że nie ma sensu mi już tutaj czegokolwiek poprawiać... Lepiej napisać zupełnie nowy tekst
Dziękuję za wskazówki. I proszę o kolejne... Mam nadzieję, że uda mi się im sprostać w przyszłości.
Pozdrawiam

Edytuję, poprawiam, zapisuję i... nic się nie dzieje. Chyba robię coś nie tak????

Dziękuję za uwagi Zaraz biorę się do analizy wszelkich niedociągnięć.
Zaimki miały stworzyć wrażenie, że wszystko rozgrywa się w głowie? duszy? bohaterki. Każdy ma moment zatrzymania się w sobie, ale może rzeczywiście wydźwięk stał się zbyt egoistyczny.
Hmm, lubię niedopowiedzenia (nawet bardzo), jednakowoż... cóż - cieszę się, że mogłam ujrzeć mój tekst oczyma kogoś innego.
Dzięki raz jeszcze.
Pozdrawiam

Witam.
Ciekawy pomysł. Trochę przygnębiające to "prawdziwe" oblicze psa, ale... w zasadzie okazuje się, że to tylko poza (jeśli można w ten sposób o zwierzęciu...). Przynajmniej tak to odbieram. Sporo ludzi nakłada maskę, a niektórzy po prostu tacy są. I to jest, myślę, drugie dno Twojej miniaturki?
Skoro już tu jestem - małe pytanko... Masz może jakiś zatarg z przecinkami? Bo trochę je ignorujesz, poczynając od drugiego akapitu... Jeśli chcesz, wytknę Ci je przy okazji...
A w drugim i czwartym zdaniu zauważalne, jak dla mnie, powtórzenie - "mam".
Pozdrawiam

Witaj...
Przykro mi to pisać, ale... jakoś Twój tekst mi nie podchodzi... Jest banalnie i jakbym każde niemal zdanie już gdzieś słyszała..., czytała...
Ale wspaniale, że ktoś tak kochać potrafi
Pozdrawiam

Witaj.
Poza wskazówkami Miladory i Jacka the Nippera, skromnie (...) dodam:
"Jedyną korzyścią, jaką przyszło nam przyjąć z pochyloną głow(ą) (,) było to, że nasza małpa...",
"przed ani" nie stawiamy przecinka (jeśli się nie powtarza w zdaniu),
"Dżungla jak nic" - sugerowałabym wstawić myślnik "Dżungla - jak nic",
"Jest taki, jaki był rok czy dwa temu" - wyrzuciłam tu przecinek przed "czy",
"Szympansy czasami siedzą i patrzą (,) i nie oznacza to nic wielkiego!"
Pozdrawiam