przecież i tak nie ma żadnych szans - ten wers wydaje mi się zbędny, taki zapychacz słowny, który niczego nie wnosi w tekst.

prawda ułożyła się w całość
która byłaby zupełnie znośna
gdyby nie okazała się częścią
czegoś mniejszego - w tej strofce chyba pokombinowałabym jeszcze. nie wiem na razie jak, ale ja zazwyczaj nie lubię ruszać "świeżego" tekstu. muszę z nim najpierw pobyć dłużej sam na sam. w każdym razie chyba w kontekście całego tekstu ta strofka wypada najsłabiej w moim odczuciu, oczywiście. może inni będą mieli inne zdanie.

lubię się czepiać zaimków ale tutaj mi nie przeszkadzają. podkreślają, akcentują przemyślenia/obrazy/stwierdzenia czyli jakkolwiek to sobie nazwiemy. fajnie się czyta na głos.

ogólnie bardzo mi ten tekst leży. wpasowuje się w moje upodobania, toteż nie bardzo mam się czego czepić czy poddawać w wątpliwość to czy tamto. te dwa miejsca jedynie, które wymieniłam powyżej do przemyślenia ewentualnego, co nie jest równoznaczne z tym, że tam koniecznie trzeba coś poprawiać/zmieniać czy wyrzucać, bo tak jak mówiłam - dobrze się czyta na głos ten wiersz

pozdrowienia

Komentuję tylko to, co bardzo mi się podoba, bo raz- nie lubię nikomu sprawiać przykrości, dwa-nie mam zbyt wiele czasu. Jeżeli są drobne potknięcia, to zapewne zauważyli je inni.
Dla mnie ten wiersz jest naprawdę b. dobry, a nawet świetny
Pozdrawiam serdecznie

Oskubałabym nieco ten tekst... ale wiem, że to Twoje dzieło i nawet tykać nie będę.

Cóż, bywało lepiej, prawda?!

widzę, że dobry tytuł intryguje i motywuje do przeczytania super, że ten makiaweliczny chwyt marketingowy zadziałał. W końcu pisanie to też rodzaj gry i zabawy z odbiorcą, podkreślam "Z", a nie "gry odbiorcą", nie w sensie osobowej manipulacji. Abi-syn - ani nie straszę, ani nie obiecuję - moje grafomaństwo jest genetycznym składnikiem krwi, przyroda mnie skrzywdziła i tak raczej zostanie Malgorzata Poludniak - oby zwrot „lepiej już było” się nie sprawdził, a jeśli chodzi o skubanie to proszę bardzo, wersję oskubaną chętnie zobaczę, tylko żeby trochę piór jednak zostało. Adalbert - w sumie podpowiedź to link z fragmentem "Pętli" - to była inspiracja - znów obejrzałem i moja patologiczna wyobraźnia zadziałała: wyobraziłem sobie taką scenę współcześnie, jak sfrustrowany poeta opowiada w knajpie po raz setny jak to mu się nie udało przez kobietę i że pije i takie tam i że rzuca pisanie i że w ogóle hehe cierpi gabi - dziękuję bardzo za przychylność, msh - jak wspomniałem wyżej, nie straszę - pisanie to udoskonalone oddychanie a ja lubię oddychać, pomyślę nad Twoimi przeróbkami. malpica - dzięki bardzo, zwrot "przecież i tak nie ma żadnych szans" miał w moim zamyśle wprowadzać dwuznaczność - w sensie: 1. że kosmos nie ma szans bo podmiot jako bezpłatny zabójca rzuci się na tenże kosmos 2. że poeta i jego pisanie nie ma szans gdyż iż że jego twórczość jest do dupy. Uff - tak to wygląda. Podsumowując: tekst ma być początkiem cyklu 12. Każdy ma nawiązywać do jakiegoś filmu, który mi się kiedyś spodobał. Będzie "dziwny" tytuł, cytat z filmu i link ze sceną - taka hehe poezja multimedialna. Oczywiście - wszystkie prawa zastrzeżone pozdrawiam wszystkich

aha... czyli takie luźne przejście od przestrzeni do kieliszka , od kosmosu do kaloryfera morderca zeberek

powodzenia w cyklu