Rytm i zmienna długość wersów miały podkreślić stan emocjonalny podmiotu. Być może to chybiony zabieg.

Dziękuje za opinię.

Gabi, to pozory... a zasad to jedynie parzystość się ostała.


Miło, że zajrzałaś

świetna gra słów.
jestem pod wrażeniem

Alu, tym razem autor nie wie o co chodzi (to dobrze czy źle), chyba podkabluję Cię do adminów, za tak zdawkowe traktowanie siseya

@cisza miło, że się podobało. Ta czkawka to z jakiej przyczyny?

Linka, nie możliwe. Tematem była bezproduktywność. Zamarzyła mi się taka chaotyczna forma wypowiedzi: różne długości wersów, miały ukazać, brak zdecydowania podmiotu. Jak się okazuje, i ja czasem usiłuję obrazować stan, nie słowem a kształtem. Coś o tym przecież wiesz. Czy potrzebna jest ta pętla w postaci "więc"? Tak, myślę że bezproduktywność też ma swoje wzory, co właśnie podkreśla jej bezsens, stąd ta zachęta by skoczyć do góry i znów:
siadać, by siedzieć, itd.

Kojarzyć mnie z Lisą Gerrard, no, no...

zaskoczony inspekcją sisey

PS. Tak właśnie, czemu nie zjebie? Nie pamiętam już co mną wówczas powodowało, może wrodzona delikatność, duszy drżenie, lub coś równie subtelnego. Wybaczysz?

O ile poprzednio byłem na nie, to obecny wpis mnie przekonuje. Programowa bezproduktywna wzniosłość, jest wpisana w twórczość, a przynajmniej wielu tak uważa i może tak powinno być, że jedynie motylki, serduszka i skrzydła. O stołkach nie wypowiem się, jako że nigdy nie zasiadałem: ani resztą, ani całym...

znikając we mgle s.

Tak czułem, od chwili, gdy wieczorem siadłem wysłuchać całą "Alberighi". Z el-muzyką jest ten kłopot, że łatwo o zarzut : sztuka dla sztuki. Brak warstwy tekstowej powoduje, że wielu potencjalnych słuchaczy błądzi niczym wędrowcy na szlaku nieoznaczonym. Drze się nie wiadomo po co - w Twoich ustach brzmi jak prowokacja. Lisa jest tu jeszcze jednym instrumentem i tylko tak - polifonicznie, należy ją odbierać. Można by się pokusić o analizę jej ruchu scenicznego, ale my przecież o wierszu/ach...

Słowo, jego kształt, obrazowanie strofoidą, a równolegle głos, który może zdecydować gdzie wyląduje przekaz autora. Ogrom możliwości interpretacji i... potknięć. A w muzyce, czy węziej: wokalistyce, możliwości równie wiele, jedynie alfabet inny. Tym przydługim akapitem sugeruję, byś nie podciągała Lisy Gerrard do kategorii: "o co babie chodzi".

Motylki i ta cała reszta, pojawiły się nie bez przyczyny. Traktuję je jak bazarowe śmieci, z którymi kompletnie nie wiadomo co zrobić. No dobrze są tacy, którzy posiadają całe kolekcje durnostojek, lecz użyteczność tego w dalszym ciągu jest żadna, i to jest właśnie sztuka dla sztuki. Ktoś mnie stuka w ramie pytając: dobrze, a co z Barokiem? Ale to już inna historia.

w drodze na spacer sisey wystukał

Ha, a to mi szczęka opadła, bo ja bym postawił znak równości między tymi pojęciami, ale masz rację - wątpliwości z czasem pewnie rozpiszemy na cztery ręce

A co do komunikacji, tak się dzieje gdy nazbyt okrągło próbujemy...

Równie miłego. S.