słowo się rzekło nie ma cudów
od kiedy władza w rękach ludu
za wdowi grosz buduje piekło
wieje obłudą

klamka zapadła tam do licha
od kiedy pierwszy łyk z kielicha
pętlą zaciska się na gardłach
pora zanikać

i na tym koniec panie Maniek
od kiedy źródło płynąc w kranie
leniwe nam prostuje dłonie
czas na pisanie

o tym co mogło być a nie jest
bo nie ten czas i droga nie ta
o tym jak pije się nadzieję
pisząc poezję do kotleta