Jarku, aleś mnie wydusił z łez tym swoim pisaniem, poryczałam się jak bóbr, no tak taka ckliwa jestem? nie to ckliwość Twoich słów(to tak na początek)Dla mnie super i nic nie znajduję, gdzie by trzeba było coś dołożyć lub odrzucić, bardzo klimatyczny wiersz jak dla mnie, czyta się bardzo dobrze, szkoda ,że nie możesz usłyszeć jak się go recytuje, a zapewniam domownikom do śniadania, chociaż oni nie zbyt kumaci w takim pisaniu, ale poezja jak muzyka łagodzi obyczaje, więc nie zaszkodziło im zaserwować do porannej kawyBiorę go w całości do swojej kieszonki, a Tobie z niej serdeczności ślę

Jarku, ja czytek jestem i uwielbiam czytać głośno, uwierz wtedy to jeszcze inaczej wybrzmiewa

Bardzo, bardzo mnie wzruszył. Taki "mój" mi się wydał...

Przejmujący wiersz.Czytam go już któryś raz i nie mogę się oderwać.Piękna jest Twoja wrażliwość Jarku,bardzo subtelna i zmysłowa.Pozdrawiam

Jarka już rozpoznaję bez podpisu,podoba mi się Twój styl,lubię takie klimaty...też Cię czytam.

Jarek, powiem tak:
nie było mnie długo na PP, zaczynam przeglądać, w tym i od Ciebie...

Znalazłem Twój wiersz:
i nie wiem na ile on stafem pachnie ( tylko moje skojarzenie z deszczową nutą ) ... o szyby deszcz dzwoni ...

tak na marginesie, Jarku, ładnie skomponowany motyw wokół, zdaje się, już tak zgranego:
ślady na szybach;
Jarku, odkrywasz nowe znaczenia i poziomy:
gratuluję

Wracam z urlopu, i wiem, po co! Ale Ty wiesz, Jarku, że zawsze mnie wzruszasz. Tu bym rzeźbiła, bo kilka wyrazów (konkretnie dwa kojarzą się nadto fizjologicznie, ale... pikuś. I tak mnie wzruszyłeś, Jarku. Dzięki serdeczne!