Jasne, że Villanella. Literówka. Zmieniłem też nieco treść. Polowałem na nią, żeby zmienić zanim przeczytasz ale ubiegłaś mnie. Teraz jest tak jak powinno być. Pozdr.

och, kropelka krwi jest cudowna
:zachłystuje się:
moje kolory i noc i księżyc
:urzeczona:
dziękuję za dedykację i dedykuję Wenie:
'Na orbicie serc' z musicalu 'Taniec wampirów' (teatr Roma)
"...owinę Cię swym cieniem i rozpalę żar..."
:sigh: :night and moon are so romantic: :sigh:

Oj, Paweł - Ty wiesz - co... Wszystko, czego się tylko "dotkniesz" płynie piękną, żywą poezją. Zaczynam Ci tego naprawdę zazdrościć. Czytam po kilka razy, i tyle tu czerwieni, a ten kolor rodzi skojarzenia. Podoba mi się szczególnie ten zmierzch, który rozsiadł się i rozomdlewał. I baardzo ciekawa jest ta Twoja wizja księżyca jako rubinowego strączka. Kropelka krwi na siatkówce daje mi do myślenia, na pewno pokazuje, że autor prawdziwie widzi i czuje, choć pewne rzeczy skrywa pomiędzy wersami. Ja wyczuwam tu jakiś smutek i wieczorną tęsknotę (skrywa ją sad, który porozsyłał - pewnie nie bez powodu - liście gończe i ten zraniony, krwawiący - dojrzały do barwy rubinu księżyc. Cóż mogę więcej... ja tu widzę także uczucia i mile mnie tą formą zaskakujesz. Obraz pozostanie w pamięci. Pozdr.

Coraz bardziej zaczynam odczuwać (u?)podobanie w stosunku do tych villanelli renesansowych... Jeśli autor dobry, to i każda villanella się udać musi, musi na pewno zapewne...

ale krwawym rumieńcem? ;P
: dopytuje niewinnie: