Stoję.
Patrzę.
I myślę.
O pędzie świata,
zabieganych ludziach,
braku czasu,
samotności
i miłości.
Obserwuję.
Drobna staruszka zmaga się z zakupami,
Obok niej przebiega młody chłopak.
Jakaś elegancka kobieta spieszy na spotkanie.
W dali widać płaczące dziecko – pewnie zgubiło zabawkę.
Nikt mnie nie widzi, nikt nie zwalnia,
Choćby na chwilę.
Biegną, ciągle przed siebie.
W głowie słyszę myśli: „Dokąd pędzą? Czego szukają?”.
I nie znam odpowiedzi.
Ale powiem wam, że niełatwo być Aniołem.