Osho – nauczyciel duchowy, guru, alfa i omega, buntownik, filozof, pajac, geniusz, pozer itd. Prawdopodobnie ile ludzi tyle zdań o tym kontrowersyjnym człowieku. Ktoś kiedyś go określił najbardziej niebezpiecznym człowiekiem od czasów Jezusa Chrystusa.

Kiedy myśli się o Jezusie raczej nie przychodzi do głowy takie słowo jak ,, niebezpieczny”. A jednak, Jezus w swoich czasach zburzył istniejący porządek rzeczy i zbudował nowy, który trwa do dziś. Wystarczy spojrzeć na fakty. Chrześcijaństwo jest obecnie jedna z najbardziej popularnych religii na świecie a czas dzielimy na ,, przed i po Chrystusie”. Całkiem nieźle jak na skromnego cieśle.

Wracając do Osho, który nie tytułował się synem Boga, nie czynił cudów, nie zmartwychwstał i nie stworzył, żadnej nowej religii, to czy porównywanie go do Jezusa nie jest mocno przesadzone?

Na pierwszy rzut oka jest, on przecież nic takiego nie dokonał, był tylko człowiekiem, który wyrażał własne zdanie, zdanie, które nie tylko było czasem sprzeczne z naukami kościoła ale nawet sprzeczne z tym co on sam powiedział wcześniej. Ale ludzie go słuchali. Słuchali gdy żył i słuchają dzisiaj.

Dziś, ponad 20 lat po śmierci jego książki, które tak naprawdę nie były jego książkami, są coraz bardziej popularne. Sam Osho, bowiem nic nie napisał, był natomiast świetnym mówcą, zostawił po sobie setki nagrań, które zostały spisane przez jego uczniów, następnie wydane a potem przetłumaczone na ponad 50 języków i znów wydane.

Nasuwa mi się tu podobieństwo do Jezusa, który też nie spisywał swoich nauk a które zostały potem spisane przez ewangelistów.

Można się zgadzać lub nie zgadzać z naukami Osho., można się irytować tym co mówi. Ale jedno jest pewne, fajnie się to czyta, trochę gorzej słucha. Osho mówił bowiem bardzo powoli i robił długie pauzy. Czasem się ma wrażenie słuchając jego nagrań, że taśma się zacięła. Same książki są natomiast bardzo fajną lektura do poduszki. W jego wykładach jest bowiem dużo przykładów, opowieści i dowcipów.

Jego ośrodek Indiach przyjmuje około 200 tys. osób rocznie i stanowi świetny biznes.. Podobne ośrodki powstają już w innych krajach.

Nie tak dawno widziałem ogłoszenie w necie. Facet szukał współlokatorów w Warszawie. Współlokatorami mogli być tylko i wyłącznie osoby żyjące według zasad Osho.

Jakiś dziennikarz muzyczny powiedział kiedyś, że: muzyka dzieli się na tą przed i po ,,Billy Jean”, krytyk filmowy, że kino: na to przed i po ,, Pulp fiction”, a może, ktoś za parę lat powie, że filozofia dzieli się na tą przed i po Osho.