Tytuł zawęża przestrzeń czytelnika. Czytałam gdzieś ten zarzut chyba pod wierszem o kobiecie ). Po drugim i trzecim czytaniu nadal mam wrażenie, jakbyś za dużo chciał upchnąć w jednym wierszu. Pozbywając się tego, co wytłuszczone Twoją "ręką" zakończyłabym całość na: Zakopaliśmy się w sobie, ziemio, najgłębiej jak się dało.
To, co rozłączone, teraz znowu do przydzielenia..
Po pierwsze dlatego, że nie podoba mi się taki misz-masz, wybiegający za ostro w prozę. A po drugie, w Twoich zdaniach panuje chaos.


- jako jedno zdanie nie brzmi dobrze.



- może: najgłębiej, jak było można?

I końcówka. Nie wiem dlaczego, ale wolałabym przeczytać : Nie żyjesz, więc chociaż to rób porządnie.
Tak jakoś życie lub bycie martwym kojarzy mi się z procesem ciągłym. Gdyby było np.: Umrzyj - chociaż to zrób porządnie. Tak i owszem. Pasuje. Ale w tym przypadku rób wydaje mi się "właściwsze".
To tyle ). Pozdrawiam.

Zabiorę sobie wiersz, wiesz? I zamierzam go mieć. Cały. Rozpoznawalnie nożycielski. Z szansą na zachwyt i dziewicze słowa. Kiedy woła z mrówkarium.
Nawet już nie pamiętam, kiedy zdarzyło mi się tak przeczytać cokolwiek z literatury, pięknej czy niepięknej. Żeby pomyśleć: dotknęło. Nie: powiedziało. Nie: jest - jakośtam.

Dobrego.

p.s.
a
wydawały się być zalążkami skrzydeł

Może lepiej: wydawały się zalążkami skrzydeł
?

b
Krople deszczu to kropki
z wierszy które nigdy nie będą spisane

Deszcz to kropki
z wierszy które nie będą spisane
?

c - tytuł wg mnie niczego nie zawęża

Też jestem jakimś rodzajem literackiej patologii, zresztą i językowej w ogóle, więc pozwolę sobie patologicznie pożałować "z". Już mówię dlaczego.

Nie żyjesz, więc chociaż to rób porządnie.
Nie żyjesz, więc chociaż to zrób porządnie.

Pierwsze poprawne gramatycznie: Nie żyje. Kropka. I ma grzecznie pozostawać w stanie, który został osiągnięty. Nakaz. Wymówka.
Drugie natomiast ma więcej i wiarygodniej do powiedzenia w zgodzie z otoczeniem:
- jest nieszczególnie poprawne, czyli w harmonii gramatycznej z wyrzutem: jesteś niepoprawny!/a (tak jak czasami marudzi się: och, bo ty tak zawsze lub tak jak działa się wbrew zasadom, niekoniecznie emocjonalnie)
- "nie żyjesz, zrób to" uderza bardziej. Łączy "nie żyj" z "umrzyj" (z kodem: jeszcze tego nie zrobiłeś/aś) /Np. zrób to wreszcie, naprawdę, przekonująco/ Jest wewnątrz pouczenie: "rób to porządnie". Ale jest i to, co znika w poprawności: możliwość odwrócenia, zawieszenie/przechodzenie, pęknięcie/pogranicze/wyraźna rysa, sprzeczność, podważanie stanu z obu stron, podkreślenie pozorności, nietrwałości, niezdecydowania, nieosiągalności, niedo... itede, itepe., tędy, tymżtropem. Np. udajesz, że robisz coś starannie, ale nie zwiedziesz, niby nie żyjesz, a tak się za to zabrałeś/aś, że nawet nie zacząłeś/aś nie żyć, chociaż usiłujesz sprawiać stosowne wrażenie. uff Mnoży negacje, ale i pogłębia bycie ni tu, ni tam. Albo otwiera drogę do niewiary w nie żyjesz, ale w możliwym, hm, wyobraźmy sobie, że pozytywie: nie żyjesz jest tylko (czyimś) wydawaniem się.

Nie upieram się, żeby przywracać pierwotny zapis. Nie znam intencji autora - może wg nich być odpowiedniejszy bez przedrostka. Natomiast zachować "z" chociaż w komencie, razem z niekrologiem dla niego - chciałam Do intencji tekstu pasuje.

Ten dziwoloąg zabieram, i nie obraź się, że tak ten wiersz nazywam. Typowa współczesna poezja, nie każdy jest smakoszem takiej formy i w ogóle, ale ja wypijam dwa głębokie łyki
pozdrawiam

Witaj

podoba się. Mam wrażenie bardzo dopracowanego i przemyślanego. Ciekawa metaforyka, która zatrzymuje. Mnogość obrazów również wywołuje ciekawe emocje. Jestem więc cztery razy na tak.
Tylko ostatni wers lepiej mi się czyta w innej składni, a mianowicie:
''Nie żyjesz, więc chociaż rób to porządnie.''

pozdrawiam serdecznie!

ale żeś mi refleksją przywalił. Poncjusz Piłat napisał list: ciebie też bym ukrzyżował. - będzie mi się śniło po nocach. tytuł jest mistrzowski. a, i wodniczka dobrze napisała, ja bym to widziała w podobnej wersji, mianowicie: Nie żyjesz, więc chociaż zrób to porządnie.
peesik. no wyczyściłabym jeszcze pierwszą, albo zmieniła wersyfikację, albo coś, bo wrażenie trochę prozowato-poszarpane.

pozdrawiam

Dobry od tytułu na poincie kończąc. To właśnie tytuł zachęcił mnie do przeczytania, jest ciekawy. Co prawda nie skojarzył mi się z Vivaldim i jego dziełem, tak daleko z interpretacją nie wybiegłam, ale stanowi świetną parafrazę czterech pór roku. A kolejne zaskoczenie w wierszu - po tytule myślałam, że można się spodziewać 4 części, a tu tymczasem tryptyk. Ale wcale nie brak tej czwartej części, wiersz jest spójny, to widać, bo ta 4 część zawiera się w treści, a nie w oddzielonym fragmencie.