(bez)senność

Próbowałem odwrócić czas. Trzy kroki wzdłuż krawędzi łóżka
zamieniły się w lata świetlne do naszego przeszłego życia
(i nigdy z powrotem). Route 66. Nie tylko na pozór

jesteśmy oddzieleni. Pragnienia rozciągają się od oceanu
do najbliższego miejsca w którym spokojnie można być dnem
i nie przejmować życiem. Patrzeć jak koniki morskie przechodzą

przez ściany. Trzy godziny to za mało żeby przejść.
Ale można zapomnieć.



bez(senność)

Każdy sen kończy się krzykiem. Światłość przychodzi znienacka
budząc jak najgorszy koszmar. Skazuje na wygnanie.
Kiedy niebo złoci się do granic wytrzymałości to znak żeby wstawać.

Raz dziennie przeżywasz koniec świata. Najczęściej, kiedy wszystko
zaczyna żyć. Popatrz na ten wschód słońca. Ile piękności musimy zobaczyć
żebyś przestał znajdować mnie w połowie drogi?

Nogi bolą coraz bardziej. Czekam aż czucie przestanie grać rolę.
Nie było powiedziane, że to pomoże, ale dla pewności modlę się.
Do wszystkich razem i każdego z osobna. Już postanowione –

dzisiaj nastąpi koniec. Boję się, że przyśni mi się coś,
o czym nie powinnam wiedzieć. Ostatniej nocy nie spędzisz
wybudzenia z powiek.






z udziałem Ross