A ja mam zastrzeżenia co do formy. Niezbyt przemawia do mnie konfiguracja zdań i niektóre określenia.

- Stopiony szelest surowego ciasta ciał. – zwłaszcza to ciasto ciał niezbyt dobrze się czyta
- Nasze ciała już stygną, - powtórzenie

- Kruchość ciągnącym się snem. – taka forma zdania nie przypada mi do gustu

- Oddajmy się/Namaśćmy/Porwijmy/Wyjmijmy/Wstrząśnijmy/Pozbądźmy się/Obnażmy – zbyt wyliczankowe nagromadzenie podobnych form gramatycznych, rymujących się ze sobą

- wykwitną nową kwiatów poezją. – inwersja, która brzmi dość pretensjonalnie

- Niech pochłoną nas czarne ziemie urodzajne. – ten szyk bym zmieniła

Natomiast ostatnie zdanie bardzo przemawia do mnie.
Rozumiem, że tekst napisany jest w pewnej konwencji, a konwencje mogą przypaść do gustu lub nie. Mnie akurat niezbyt przypadła.
Pozdrawiam.

Wsparta komentarzem Miladory, po kolejnym czytaniu, muszę przyznać, że też wyłapuję słabsze momenty. Dla mnie tylko dwa:
ciasta ciał (ale bez presji) i wykwitną nową kwiatów poezją. Nadal podoba

Nie no... Pointa zwaliła mnie z nóg...! Genialnie się czyta. Po prostu malujesz. Ale ta wieczność to taka rajska. Bo jest ta jeszcze wieczność mniej optymistyczna... Pozwolę sobie wybrać smaczne kąski przed snem.

Wyjmijmy z asfaltu korzenie. Wstrząśnijmy liśćmi. Pozbądźmy się kory.
Obnażmy siebie.

i

Odrętwiałe usta odezwą się melodią, obojętne oczy zwrócą wzrok ku bezkresom.

i

Niech przygarnie nas wiatr.

No cudne fragmenty. Warto było zajrzeć, mimo, że konam ze zmęczenia a przede mną nauka geografii.

A no dziękuję, jakoś poszło, choć trudny był sprawdzian. Pozdrawiam!

mam wrażenie, że autora w swoim wierszu opisuje swe doznania miłosne... to wszystko co budzi się w niej gdy ma ochotę śpiewać, gdy słowik zapuka do okna i po prostu ze chce tam wejść... jak dla mnie orgazm