Witaj Wiolinku
ptaki brzeg mewią na biało - zabieram Bo jest cudowne
I znowu zachwycasz
Tak jak i w sercu tak i uśmiechem w oczach:
zawsze jest tak samo
dotąd zacerowane usta
barwią się uśmiechem (a jak usta to i oczy się śmieją )
wymalowałeś nam swoją radość z widoku ukochanego krajobrazu
Pięknie Wiolinku
Pozdrawiam słonecznym popołudniem

Witaj Kushi....Tak jak się umówiliśmy...ja piszę wiersze - Ty komenty. Nie umiem dobrze tylu rzeczy na raz....albo czasem nie wiem co odpowiedzieć. Piszącym czasem coś się umaluje....Za zaufanie dziękuję - pozdrawiam również słonecznym popołudniem.

MM.....wiem o czym myślisz.....chodziło mi naprawdę o ptaki. Dzięki za zauważone. Pozdrawiam.

Witaj Bosski. Widzę że coraz to mniej nas do pieczenia chleba....bardzo miło mi że tak piszesz. Tym kluczem postaram się otwierać....Pozdrawiam.

ładna miniatura, a tę frazę zabieram ze sobą


Pozdrawiam serdecznie

Też nie czytałam.
I powiem za Abi-synem...

Pamiętam, czytałam ten wiersz, jak wszystkie Twoje, kiedy szukałam tych pasujących do czytania i zastanawiałam się, która strona była tą właściwą, powroty, czy podróże. Nadal nie wiem, a to wciąż zostaje tajemnicą wiersza. Gdynię można zastępować innym miejscem, znacznikiem tam i tu. Tajemniczość i lekkość w unoszeniu słowa, niebywała poetyckość, to atut wiersza. Gratuluję polecenia, może uwierzysz, że jesteś Poetą?
Pozdrawiam przedwieczornym tramwajem!

O ile dobrze sobie przypominam, Wiolinie, to już drugi polecony przez redakcję.
Czyli - coś w nich musi być , Poeto.