zanotowane w kajecie

językiem w nad wyraz niepoczytalnej świadomości
zaczesuję twoje włosy układając je w szorstkim tempie
pod kątem trzydziestu dziewięciu stopni Celcjusza
lubię tę dokładność kiedy przepraszam za oczekiwanie
na sztucznie wywołaną konwulsję z kilkudniowym poślizgiem
przesunięte tam gdzie nie trzeba zmarszczki i ślinę
zakreślającą każdy szczegół na ogół bezpodstawnie
twierdząc że w tamte miejsce też trzeba dotrzeć

dłońmi w zawirowaniach zataczam puste pola
do niewykorzystanych jeszcze gier w kółko i krzyżyk
nie patrząc na jakiekolwiek uniesienia i przeciętności
wydzierżawione spojrzenia wybrzmiewają
spod oznaczonego terytorium nic nie powraca na swoje miejsce
sprężystość i elastyczność mimowolnie nie odkształcają się na ścianach

trzymam cię mocno za rękę podnosząc kamień bez winy
szukając przy tym w moich oczach twojego spojrzenia
czasem w nocy wydawać się by mogło że kładziesz głowę
na mojej poduszce dzwonisz jak epitafium dla słońca wydrapujesz
słowa na moich plecach odchodząc zaraz potem w niepewny ranek

zasypiasz między czwartym od poniedziałku świtem
a bezwładnością oskalpowanych ust pytasz czyich

lubię tę dokładność