Kushi, cieszę się, dziękuję! Ja też kocham PP.

Zalogowałam się, chociaż tylko dziś przelotnie, inaczej niż deszcz, którego i przelotnie nie ma, bo to jest piękne! I pomyśleć, że znów ze zwyczajności, bez kombionowania wyszło takie cudko!

całe miasto przejdzie przez nas
my tylko przez siebie

ależ to wymyśliłaś! Brawo! Buziaki!
P.S. Patrzę, że pisałyśmy z Zolcią w tym samym czasie i zobacz tylko, jaki plagiat!

zostaw głowę w domu
bierz tylko serce i chodź
na zewnątrz czeka przechadzka

będziemy chować się między drzewami
szukając spokoju
niebo ściągniemy bliżej
i będziemy tylko patrzeć i liczyć czas

ulice otulą nas ciepłem kamienic
i zapachem porannej kawy
unoszącej się z otwartych okien

całe miasto przejdzie przez nas
my tylko przez siebie
i schowamy się w cukierni
zbadać ile słodyczy zostało po nas
na kamiennym dywanie

Jako wspomnienie ze zlotu może i uroczy, ale jako wiersz jedynie przeciętny. Powtórzenia (3x "nas", 3x "tylko",2x "będziemy", chować/schowamy), przypadkowe rymy, lekki dysonans w końcówce (schowamy się (...) zbadać). Przykro mi, że ściągam Cię na ziemię. Nie tym razem, jeśli chodzi o mnie. Pozdrawiam.

sheCat, masz rację z tym powtórkami, coś pozmieniam. Dziękuję wielkie.

Wodniczko - szkoda, ale dziękuję, tak bywa przecież to normalne! Mnie samej po prawdzie tej wiersz już wcale się nie podoba - ale ja to mam tak ciągle, co bym nie napisała, więc... pozdrawiam serdecznie!

"Tatusiu" wierzę i zawsze wierzyłam, że Ty mnie zrozumiesz. Zawsze jesteś najbliżej... Buziaki!

Stefanowicz - kłaniam się nisko, że mogę Cię gościć w moim progach! Cieszę się przeogromnie, że wbiłam się w Twój klimat. My również żałowaliśmy, że nie było Ciebie z nami... Pozdrawiam!

Euridice powiem to jeszcze raz, bardzo podoba mi się Twój wiersz, jest w nim świeżość, młodość, a to argumenty nie do przebicia! Obserwuję go sobie po poprawce i jest według mnie całkiem dobrze. Widzę tu talent i wróżę Ci wspaniałą przyszłość, czuję że mam nosa!

W ostatniej strofce, dodałabym jeszcze - by dla lepszego czytania, o tutaj:

całe miasto przejdzie przez nas
my tylko przez siebie
schowamy się w cukierni by
zbadać ile słodyczy zostało
na kamiennym dywanie

Co o tym sądzisz? Buźka : ))Pozdrawiam cieplutko i posyłam radosny uśmiech Tak trzymaj!

chować się między dzrewami na Rynku krakowskim? to jakaś abstrakcja - fantasmagoria...chować się między kolumnadą Sukiennic - owszem, można!

między drzewami - oczywiście!

Euridice, i ja się wybrałam na spacer Twoim wierszem porwało mnie serce i zapach kawy no i kuszą słodycze Delikatny i czuły - zdecydowanie w Twoim klimacie Serdeczności z mojej kieszonki

chowanie pomiędzy drzewami rozbawiło, reszta lekka i sprawna
pozdrawiam

Zwykle lubię zgrabną prostotę, jednak tutaj wydaje mi się niekiedy zbyt otwarta. Wiersz jest przyjemny, przejrzysty, czysty, jednak ja się poruszyłam dopiero przy otulających ciepłem kamienicach. Tak, to było naprawdę urocze. Poranna kawa, serca - jakoś takie wrażenie, że już to czytałam, że takie oczywiste. Wiersz ładny, czasem zbyt wprost, ale może się podobać.