Bardzo zgrabne i skuteczne (na mnie działa) zobrazowanie sytuacji. Spacje (od spejs [space {odstęp|pardon|}]) wyrażają tempo; owo dokładanie wyrazów, których się w sobie szuka. Rytm pisania nabija z kolei zatrzymywanie się autobusu. Niby banalne, ale tak jest. Otwarcie drzwi, to niekontrolowana nadzieja na ciekawą postać albo kanara (EKG). "Przerywanie duszy" rozumiem jako wychodzenie z siebie, kontakt z rzeczywistością pozawewnątrzjęzykową w tym wypadku. "Dusza" jakoś zagrała mi z otwartymi drzwiami, jakby od "duszenia się". Bo jeżeli "dusza" od "ducha", to już zstąpienie w zabobon. Wrażeniowo tak odbieram.

Bardzo dobre ogólnie.