Za tą szybą jest kobieta
co spogląda na mnie czasem,
myśli, że jest niewidzialna
lecz niestety nie tym razem.

Sine dłonie, choć wokoło nie jest wcale aż tak zimno.
Wciąż spogląda na mnie czasem i ucieka wzrokiem szybko.

Twarz tak blada, aż przeraża
usta lekko rozchylone
jakby chciały tylko szepnąć
słowo na swoją obronę
oczy kryją tajemnicę
jakąś trwogę w rzęs granicach
i na próżno jest tam szukać
ludzkich uczuć w tych źrenicach.

Może zbytnio ją osądzam
może nie mam prawa nawet
ale chcę powiedzieć tylko, że...
--------------------------------------
Drgnęła powieka w tej chwili ciszy
usta bezwładnie się rozchyliły
przeszedł nas obie szybki dreszcz zimny
szarpiąc końcówki nerwów gwałtownie
i wszystkie włoski stanęły na baczność
a oddech, zbyt szybki chciał tylko dezercji
zupełnie jak pot, który ukradkiem
niepostrzeżenie tak bardzo chciał zniknąć
ale niestety to niemożliwe
pomyłka nasza jest zbyt poważna
bo szyba niestety to tylko iluzja
a płyta przede mną wykonana z lustra