Czy życie to tak naprawdę jedno wielkie pasmo niepowodzeń? Czy naprawdę jest tak jak się mówi, że życie jest jak papier toaletowy? Szare, długie i do dupy…
Niemal za każdym razem, gdy zaczynasz wierzyć, że tak nie jest, to zaraz przekonujesz się jak bardzo się mylisz.
Starasz się, stajesz na głowie, a nawet na uszach, a wszystko na nic. Zawsze okaże się, że Twoje starania są bezowocne, zawsze okazuje się, że to wszystko było niepotrzebne. Gdy sparzysz się poraz kolejny, przestajesz wierzyć w sprawiedliwość, przestajesz wierzyć w prawdziwe dobro na świecie, przestajesz wierzyć w miłość.
Coraz bardziej zdajesz sobie sprawę, że równość i ciężka praca to mity, które już dawno odeszły w zapomnienie. Później… z każdym dniem coraz bardziej zapominasz jakim cudownym darem jest życe. Siedzisz w czterych ścianach, użalasz się nad sobą zamiast sięgnąć po to co Ci się należy. Przestajesz walczyć i dajesz sobą kierować, bo myślisz, że nie dasz rady. Zamiast się rozwijać, coraz bardziej zostajesz w tyle, aż w końcu świat o Tobie zapomni.
Jeśli utknąłeś w miejscu przepełnionym monotonią, to nie uskarżaj się na nie, tylko próbuj coś zmienić. Jeśli dobija Cię miejsce pracy to zgadnij… nie samą pracą człowiek żyje! Możesz ją zmienić, ale też możesz zacząć żyć poza nią!
Spójrz teraz na me słowa, jeśli myślisz, że nie dasz sobie rady – to faktycznie nie dasz!
Jeśli myślisz, że jedyne co możesz robić to użalać się nad sobą – to tak będzie!
Lecz jeśli ktoś poda Ci pomocną dłoń, a takich ludzi masz dookoła mnóstwo, nie odtrącaj jej!
Coś się skończyło - coś się zaczyna, nigdy nie jest tak źle, że nie mogłoby być gorzej.
Więc podnieś teraz brodę wysoko, podziękuj lub przeklnij to co było i już nigdy, przenigdy do tego nie wracaj. Żyjąc przeszłością, tracisz szansę, aby żyć teraźniejszością co gorsza tracisz szansę na wspaniałą przyszłość!