Interesujący wiersz, z pewnością powrócę tutaj. Nie rozumiem za bardzo:"Gdy będę przeszła w ulice... - tutaj po prostu czytam, że peel w sensie przeszłości znajduje się w tych ulicach itd. a tutaj wyraźnie jest_"ulice" mi to nie pasuje i jestem ciekawy czemu taki zapis.
pozdrawiam

al -szmanko, czy możesz rozwinąć co to znaczy: w takiej klasyce nie ma miejsca na błędy czyli dokładnie jakiej klasyce oprócz tych uogólnień, ktore wyjaśniłaś?

Witaj Zola. Trafiłam tutaj śladem al-szamanki i ugrzęzłam. Cały ten wiersz jest zaczarowany, więc "stoję" jak słup soli i nie mogę się naczytać. Bardzo mnie wzruszył, szczególnie początek z tą subtelną sugestią przyszłego pożegnania. Przez cały wiersz leciutko, jakby na palcach płyniesz, jak się domyślam prowadząc czytelnika poprzez ważne dla ciebie i bliskie ci miejsca, aż do samego końca ukazując jak na filmie fragmenty chwil tych pięknych i tych całkiem zwyczajnych, jakie każdy z nas ma w swoim życiu. Piękne słowa zasługujące na najwyższą notę. Dziękuję, że mogłam to przeczytać. Pozdrawiam.

Tamizo,

to ja dziękuję. Teraz to i ja jestem wzruszona. Wdzięcznie,

z.

Bardzo ładne obrazowanie. Cały wiersz traktuję jako piękną metaforę pożegnania. Peel zabiera nas do kolejnych malowniczych przystanków. Kim będę, gdzie moje miejsce? -pyta. To pytanie może być aktualne dla każdego z nas. Ale to pożegnanie z nadzieją - do podróży. Bardzo się podoba.

PS na końcu prośba do autorki, bo ja gupi, prosty chopak ze wsi jestem, by rozwijała odpowiedź pod tekstem nie na privach. Jak sam redaktor Zygfryd napisał kiedyś, że jestesmy tu po to by się czegoś uczyć, samych miszczów tu nie ma itd. Ludzi by poczytali jaka to interesująca rozmowa wynikła i jak szybko zeszła na psy, a szkoda.

pozdrawiam

Nie ma za co, choć do "będę przeszła w ulice... nadal jestem nie przekonany do końca, ale niech i tak będzie", wiersz się broni, więc bez czepialstwa pozdrawiam.

Karzdom - Pani powiada? Jako człowiek na szczekanie nie odpowiadam. Normalnie też nie pozwalam się obrażać, co też Pani uczyniła i w privach i na prywacie wyzywając od buraków i pacanów. Nie. Nie obrażam się, znam swoją wartość.
Nadal jestem nieprzekonany do frazy:" jak mnie zapamiętasz, gdy będę przeszła w ulice i skwery", dla mnie ta fraza jest bardzo karkołomna, ja wiem, że w poezji nie wszystko da się super zasznurować. Po prostu widzę tu złamanie polskiej składni i na tym poprzestanę. Nie umiała Pani rzeczowo stosując odpowiednie argumenty rozmawiać na privie, więc dalsza rozmowa o tym tutaj nie ma sensu.
Zauważyłem, że wszelkie słowa krytyczne bardzo źle Pani znosi, nie przyjmuje do wiadomości, zachęcony do priva miałem nadzieję na merytoryczną rozmowę, rzeczowe argumenty, wyjaśnienie, ale Pani tych wyjaśnień nie udzieliła, wręcz rzuciła się na moją osobę, co mnie bardzo zastanowiło, bo jednak w poezji Pani jest bardzo wiele kobiecej wrażliwości. No, ale jak napisałem wcześniej, w wirtualnej rzeczywistości jestem ograniczony, bo nie wiadomo kto za klawiaturą siedzi.
pzdrawiam
m.

Witaj Zolu. Zastanawiam się nad fenomenem poezji.....Kilka słów powiedzianych inaczej, wiąże w niesamowitą całość.....Niewielu tak potrafi....jesteś jedną z nielicznych. Twój fan.....Pozdrawiam.

jestem ciekawa...

Zolu, wspaniale budujesz klimat wiersza.

Pozdrawiam.

czytam już po raz któryś, czytam i cieszę się tymi zgrabnie zbudowanymi poetyckimi obrazami.
Niektóre komentarze pod tekstem mnie denerwują, więc nie wczytywałam się w nie zbytnio. Popieram Trzcinę, żeby ograniczyć to zjawisko. Odechciewa się komentować, gdy już tyle jest napaćkanego...

Podoba się sie fragmentami. Ładne:
"tuż przy fontannie - kropla w rynku, rosa,
osiądę chłodem na siódmym przystanku." i cała ostatnia cząstka. "Miesięczny" dużymi, to niepotrzebny zabieg na zwrócenie uwagi, bo i tak słowo jest, jako ostatnie obciążone ładunkiem całości. Dobrze oddany klimat rozważań, jest trochę z tego drugiego dna tak ważnego w poezji. Szwankuje malunek słowny. Cała druga cząstka jest tak odległa od reszty jak stąd do Wellington. Traci przez to cały tekst. Krasnale i panny pod pregierzem - to obrazki obciążone "genetycznie" w poezji. Domyślam się, że być możę miało być landszaftowo właśnie, ale wtedy oczekiwałbym "przełamania dla użytych figur. Tutaj, w takim rysunku trąci koturnem. I jeszcze to :"gdy będę przeszła w ulice i skwery." Nie bardzo rozumiem o co come on? Nie wiem czy gdy będe w czasie przeszłym (ale to brzydko wtedy), czy kiedy przejdę już na skwer i ulice?(niegramatycznie).. Całościowo do dopracowania. Jest potencjał jednakowoż u autora

pozdrawiam