gdzieś na Czarodziejskiej a może na Hożej

Smyczkowej czy Słodkiej – nikt nie wie dokładnie

żył sobie Myszorek w pudełku po butach

Łaciatka – co łatki nie miała już żadnej

różowa tasiemka niebieska kokardka

(lubiły się chować w kieszonce Antosi)

i wreszcie na półce tuż obok zajezdni

Tupotek – co lalę za uszy tarmosił

to dobrzy znajomi Antosi i Piotrka

rzekł księżyc do dzieci  – poznajcie się  proszę

opowiem wam dzisiaj o Piotrku co czasem

ze złości się robił zielony jak groszek

zieleniał czerwieniał  –  łobuziak ancymon

do tego niegrzecznie odpowiadał mamie:

bałagan na biurku niech Tosia posprząta

oj nie chcę się uczyć wierszyka na pamięć

co z niego wyrośnie? – zamartwia się ciotka

hełm srebrny założę pojadę na akcję

ja będę strażakiem – jak tata Marcina

i pognał nad stawek nim mama zdążyła

ochłonąć – nie sposób go było zatrzymać

a cóż to się dzieje – tak głośno nad stawem

to trzmiele biedronki komary i ważki 

liczą: raz... dwa… ucząc się poprzez zabawę

 policzysz źdźbła z nami?  –  spytała stokrotka

…

nie wystarczą dobre chęci lecz wytrwałość

i nawyki – nawet gdy nie mam ochoty

kiedy mi się nie chce też odrabiam lekcje

bo nauka służy – odrzekł skromnie motyl

*

za oknem noc ziewa wtulona w obłoczki

zmęczony Myszorek do norki by poszedł

lecz czeka by kocur w sen zapadł kamienny

cii… do ust paluszek przyłożył Tupotek.