ten przecinek bym wyrzuciła

Uparliście się dzisiaj na smutne teksy, a ja czekam na wiosnę...
Ale skoro już przeczytałam, to się wypowiem.
Przykre to, że nie ma miejsca dla starości. Naprawdę, gdybyśmy mogli posiadać wiedzę i doświadczenie tych, co odeszli, bylibyśmy bardzo mądrzy. Nie wiem, skąd takie ciągłe parcie na nowość, reklamowanie młodości. Czy dla starości nie ma już miejsca na świecie?

Mimo że w Twoim opowiadaniu pojawia się humor, pewna niemożliwość, to jednak jest on bardzo prawdziwy i w absurdalny sposób odsłania brud świata. Bolesny...

Jednak pozdrawiam serdecznie.

Krótkie i mocne!
Bardzo gorzkie, niepokojące, bo przecież codziennie jesteśmy świadkami, jak to ludzi wiekowych usuwa się za parawan niedostrzegania.
Są zbędni, do niczego niepotrzebni, zabierają młodym powietrze do oddychania, przestrzeń życiową, a nawet... proszą czasami o pomoc. Niesłychane!!!
Dzisiaj wszystko musi być młode, cwane, bezzmarszczkowe i wyszczekane. Ekspresowe.
Kto nie dotrzymuje kroku, bo najlepsze lata minęły, albo choroba przeszkadza, ten już do niczego nieprzydatny.
Przerażające, że Twoja groteskowa wizja nabiera rumieńców w Szwajcarii. Dyskusja nad poluzowaniem przepisów dopuszczających eutanazję jest już od lat w toku.
Od tego tylko krok do Demograficznych Fundamentalistów.

Kurcze, sama nie wiem, dlaczego jeszcze wierzę w Człowieka.

Pozdrawiam

A czyż nie piękny to widok zadbanej starszej pani, elegancko ubranej, w modnym kapeluszu, z komórką w dłoni, czyż nie cieszy duszy leciwy już pan, który dzielnie, w wielkim mozole uprawia nordic walking, mając walkmana na uszach, lub inny jegomość z tej grupy wiekowej, ostro joggujący po parku lub dręczący z radosnym obłędem (zdrowym) w oku rower wyczynowy, bądź bodaj górski, ale wypasiony?
Widuję ich codziennie, za racji mego zamieszkania wśród parków zielonych i cudownych naszej kochanej stolicy.
I też chciałbym, gdy łeb osiwieje zupełnie, a w wiek się mocno posunę, wyglądać jak staruszkowie, których znam z widzenia, a niektórych osobiście.
Młodzi z całą swą brutalną i bezpardonową profanacją wszystkiego i wszystkich (innych od siebie i o zgrozo, tych starszych) powinni zdać sobie sprawę, że jeśli Bozia pozwoli, to dożyją takich lat, a jak nie tu umrą w rytmie techno "piękni i szaleni".
Nie rozumiem dzisiejszej, pustej i zmaterializowanej młodzieży, ich pędu na kasę, na stołki, życie za horrendalne kredyty, by tylko zaszpanować, że mając 26 lat ma się już chatę, furę i laskę, która zapewne na te dobra poleciała, bo wiadomo, bogatsi są przystojniejsi.

Al powiedziała już w zasadzie to, co i ja chciałbym tu dorzucić.
Groźba eutanazji to real, to nie fikcja.
Za x lat może będzie to praktykowane w każdej przychodni osiedlowej...

A ja kocham ludzi starszych, podziwiam, lubię być pomocny, sam mam kilku takich znajomków po 70-tce, z którymi wspólnie jeżdżę na ryby i grzyby na moją działkę.
Oni odmładzają się przy mnie, ja mam okazję posłuchać fantastycznych anegdot i opowieści z dawnych czasów, kiedy nie było mnie nawet w planach, a oni już byli panami świata.

I nie będę rzucać głupich życzeń na wiatr, by dzisiejsza młodzież była jak oni - to niewykonalne, zbyt daleko zaszła demoralizacja, znieczulica, prostacki materializm, kształtujący świadomość, pogarda dla starości, oddalenie człowieka od człowieka.

I powiem, przytaczając kogoś, kto to kiedyś wymyślił: "Człowiek to brzmi dumnie, ale nie u mnie".
To do tych, którym wadzą ludzie, powoli schodzący ze sceny życia, po swojemu wciąż piękni i wartościowi.