Kurczę, mam wrażenie, że ta historia wcale nie łączy się z poprzednimi częściami o pannie Wurskiej. Jakby to było całkiem osobne opowiadanie o wyskokach młodzieży.
Ale wciągnęło mnie i jestem bardzo ciekawa tej historii. Czekam

- tu chyba "mam" powinno być

akacjowa agnes
Błąd już poprawiłam, dziękuję za uwagę ;-)

al-szamanka
Coś takiego chodzi mi po głowie, to fakt ;-) Jakie będą tego rezultaty - to okaże się w następnej części.

Trzecia część przypomina osobne opowiadanie, to prawda. Stało się tak dlatego, ponieważ wydaje mi się, że postać Lilianny nie może stać w jednym miejscu, obracać się w kółko. Jej myśli wiją się i gubią, a ona podąża gdzieś ślepo za nimi.

Mam wrażenie, że domyślam się kto to zrobił ;-)
Tak na poważnie: myślę, że powinnam się trochę wytłumaczyć z tego rozdziału. Pierwotny zamysł był taki, że to co się w nim wydarzyło, miało być zapisem wyobrażeń głównej bohaterki, nie odwzorowaniem rzeczywistości. W swoich wyobrażeniach, nie jest sama, w jej życiu dzieją się o wiele ciekawsze rzeczy niż wyjście do sklepu, co więcej nie musi się nad niczym zastanawiać, dlatego właśnie sytuacja skupiona jest na dialogu.

Zastanawiam się tylko, czy wprowadzanie takich wątków, nie jest błędem...

No ale cóż... Mogę jedynie zapewnić, że "stara" Lilianna na pewno powróci, w kolejnym rozdziale, także proszę się nie martwić ;-)

Pozdrowienia odwzajemniam