Marsz deszczowy

Blask obrączek jak Twe oczy
Jak słońce skoro świt
Jak pochodnia pośród nocy
Okruch szczęścia, pył.

*

Gdy dzień zbudzi noc
Gdy codzienność zajrzy nam za próg
Do tych chwil nieraz powrócimy
Jak do pięknych snów .¹

   Ślicznie ci w tej sukni, kochanie, naprawdę ślicznie. Jednak powiedz, która kobieta nie wygląda pięknie w swojej ślubnej kreacji, no która? Trochę za długa ta twoja suknia, skarbie, i pełna koronek. Raz się w niej potknęłaś w tańcu, nie uważałaś, a ona jest taka urocza.

   Popatrz, moja droga, teraz już nikt nie tańczy, ciekawe, dlaczego. Pewnie nie podoba im się muzyka, nie sądzisz? To taki trochę marsz weselny. Słyszysz, jak nuty drgają w powietrzu? Na, na – na, na. Na, na – na, na. Zatańczyłbym z tobą, ale, tak czy inaczej, masz za długą suknię.

   A oni chyba nie słyszą, złotko, chyba jednak nie słyszą. A może to tylko deszcz? W końcu bębni o dach, o tak - kap, kap – kap, kap. Kap, kap – kap, kap. Niezbyt dobrą porę sobie wybrał, ale tak to już jest z uroczystościami, nie zaplanujesz wszystkiego. Spójrz tylko na tych ludzi, słoneczko, czyż nie są posępni? Mają takie kwaśne, bardzo kwaśne miny i dziwnie na ciebie patrzą. Chodzi o tę suknię, tak myślę. Ale nie przejmuj się, najdroższa, w końcu tak chciałaś, a im nic do tego. Ty też jesteś blada, okropnie blada, skarbeńku. Straszna szkoda, wiesz? Wyjątkowo do twarzy ci rumieńcem. A w swojej sukni wyglądasz wspaniale, kochanie, lubię ją tak samo, jak ty.

   Ach, ładnie ci w niej, bardzo ładnie, moje szczęście. Ale uwierz, nie na tyle, by was razem grzebać w brudnej ziemi.

Choć właśnie pada - pada deszcz
W dębowej trumnie sucho jest

*

O wieko bębnią krople dżdżu
Kołyszą słodko mnie do snu

*

Raz dwa i lewa! Raz dwa i lewa! ²

1.   Krzysztof Krawczyk – Weselne preludium
2.   Piotr Machalica – Marsz żałobny