PROLOG

Dźwięk telefonu wyrwał z zamyślenia młodego oficera policji - młodszego aspiranta Marka Mazura. Zanim jednak zdążył podnieść słuchawkę, zrobiła to przebywająca razem z nim w pokoju funkcjonariuszka. Po krótkiej wymianie zdań przez telefon odłożyła słuchawkę i zwróciła się do mężczyzny:

- Zbieraj się. Podobno ktoś widział Potwora z Przytorza.

Mazur niechętnie wstał od biurka. Takich zgłoszeń mieli w ciągu ostatniego miesiąca setki. Wszystko zaczęło się od zgwałcenia dwudziestopięcio letniej kobiety w okolicach dawnej nastawni kolejowej przy ulicy Lokomotyw. Potem były jeszcze trzy takie przypadki. Na podstawie zeznań ofiar, którym na szczęście udało się z opresji wyjść bez większych obrażeń, udało się stworzyć portret pamięciowy seryjnego gwałciciela. Wiadomo było, że jest niewysoki, raczej szczupły, o pociągłej twarzy i stalowych oczach. Dwie zgwałcone zeznały, że nosi gęstą, czarną brodę, jednakże dwie pozostałe temu zaprzeczały. Portrety domniemanego sprawcy straszyły przechodniów w całym mieście, jednak szczególnie dużo rozwieszoino ich na Przytorzu. Gazety od razu nazwały przestępcę "Potworem z Przytorza", policja zaś nadała dochodzeniu kryptonim "Operacja Bestia".

Komisarz Anna Zawadzka, tak nazywała się partnerka Mazura, przynaglała aspiranta do szybszego działania. W tym czasie oznakowane radiowozy, a także kilka nieoznakowanych, ustawiały blokadę na wszystkich ulicach tworzących Przytorze. Śledczy mieli zakończyć obławę. Oboje zajęli miejsca w "cywilnym" Oplu Vectra. Prowadziła komisarz Zawadzka. Funkcjonariusze szybko przemieszczali się po mieście kierując się w stronę ulicy Górnej, która formalnie nie należała do Przytorza, lecz stanowiła jakby bramę wjazdową do osławionej dzielnicy. W późniejszych latach ulica ta stała się centrum nocnego życia miasta. Wówczas była to tylko szeroka arteria zabudowana obskurnymi budowlami, z których kilka nosiło szumne nazwy barów lub restauracji.

Chcąc dostać się na Przytorze, należało mniej więcej w połowie ulicy Górnej skręcić w prawo w ulicę Torową. Dojeżdżając do skrzyżowania Mazur i Zawadzka już z daleka dostrzegli blokujące drogę radiowozy. Skręcali już w ulicę Torową, gdy nagle Mazur zauważył młodego chłopaka biegnącego w ich stronę. Za nim pędził mężczyzna, rzeczywiście łudząco podobny do poszukiwanego "Potwora". Policjanci tworzący obławę ustawili się teraz przed samochodami i odbezpieczyli broń.

- Stać! - dało się słyszeć okrzyk jednego z funkcjonariuszy - Stać, bo będę strzelał!

Chłopak biegnący z przodu zwolnił i rozejrzał się, był wyraźnie zaskoczony widokiem obławy. Goniący go mężczyzna także się zatrzymał. Stali obaj w odległości pięćdziesięciu metrów od siebie. Odległość między chłopakiem, a najbliżej stojącym policjantem była podobna.

- Gazu! - krzyknął aspirant Mazur

- Opanuj się - rzekła spokojnym głosem jego partnerka

Nagle stała się rzecz nieoczekiwana. Oto policjant opuścił broń i w tym momencie chłopak ruszył do przodu, staranował funkcjonariusza i zanim drugi policjant zdołał zareagować, przebiegł obok blokującego szosę radiowozu. Kiedy znalazł się za plecami policjantów raptownie skręcił i wbiegł prosto pod koła nadjeżdżającego auta Zawadzkiej i Mazura. Komisarz zahamowała gwałtownie. W tym momencie samochód zawadził prawym kołem o krawężnik. Uderzenie było tak silne, że auto wyrzuciło do góry. Opel przeleciał tak kilka metrów, ale nie spadł już na koła. Dachował i wreszcie uderzył w latarnię bokiem od strony kierowcy, owijając się wokół niej. Zakleszczona komisarz Zawadzka straciła przytomność.

Stojący w pobliżu policjanci zapomnieli i o chłopaku, i o facecie, który go gonił. Rzucili się na pomoc. Ktoś już otwierał drzwi i pomagał wydostać się Mazurowi, inny próbował nawiązać kontakt z komisarz Zawadzką, któryś w końcu zadzwonił po karetkę. W ferworze zamieszania nikt nie zwrócił uwagi na chłopaka, który teraz spokojnie wrócił tą samą drogą, którą nadbiegł. Mężczyzny, który miał być "Potworem z Przytorza", także już nie było.