Czy wiersz ma jakiegoś konkretnego adresata?
Jeżeli tak, to daj dedykację, która usprawiedliwi użycie wielkich liter w zaimkach osobowych.
Bo inaczej wielkie litery nie mają uzasadnienia w poezji.

Chcesz dobrze, ale jeszcze nie za dobrze wyszło, Niewidoczna.


Zrezygnowałabym z takiego szyku. Brzmiałoby wtedy bardziej naturalnie.


Uzupełniłabym ten wers.


Poniekąd to one pozwalają ci być kimś więcej...
Pozwalają ci na bycie kimś więcej niż tylko człowiekiem.


Bez przecinka.

- Tobie być/kochasz być -
- być/śnić - przypadkowy rym - pozbyłabym się go, zmieniając "być" w "kochasz".

Dziwne - ktoś uwielbia śnić o kochankach, ślini się na ich widok, a partnerka wyznaje, że budzi w niej poranek, jakby z góry była pogodzona z tym, że jest jedynie namiastką snów, które on przedłuża, udając, że dzień nie nastał. Uzależnienie? Pogodzenie?
Może lepiej byłoby zrezygnować z "we mnie"?
No i dałabym "że dzień nie nastał:.

Miłego

Zaletą niewątpliwą tego kawałka jest niedopowiedzenie i słowna gra znaczeniowa, którą tylko pewnie Ty rozumiesz, a nam, czytaczom, dajesz zagadkę do rozwiązania, małą liryczną podróż do... i chwilę obcowania z tekstem, którego nie opiszę jednym słowem, bo musiałbym zgadywać, jednakże czuje się "podtext", a więc poezja z duszą
Lubię być pozostawiony ze znakiem zapytania w dłoni.
I nie zawsze muszę wiedzieć wszystko, bo sztuka to piękno, a nie sens