Ślicznie dziękuję, gwiazdo zrodlana za życzliwy komentarz

Dziękuję mike17. Ta opinia jest dla mnie ważna, bo jestem bardzo krytyczna wobec swoich wypocin. Chyba wynika to jakiej takiej wiedzy o poezji, więc w starciu nie tylko z UZNANYMI WIELKIMI, ale i z większością autorów portalu, zdaję sobie sprawę, jak beznadziejnie wypadam. Ale że pisuję nieczęsto, choć przez całe życie, wyłącznie z potrzeby serca, świadomość niedostatków, przede wszystkim talentu, nie jest dla mnie czymś, co gniecie ego- jestem ładniejsza od moich wierszy, nie tylko fizycznie - a co najwyżej moje poczucie estetyki Jednak piszę, jak umiem najlepiej, choć wiem, że to "najlepiej" nie jest najlepiej

Ale akurat ten wiersz uważam za dość dobry. Gdy pamięta się legendę o Tristanie i Izoldzie, a właściwie Izoldach dwóch: o Białych Dłoniach i Jasnych Włosach- znacznie rozszerza się jego kontekst interpretacyjny. Cieszę się, ze aż dwóm osobom się podoba. Dziękuję.

Morfino, taka ocena od tak znakomitego twórcy- to..... nawet nie wiem, co powiedzieć, a zazwyczaj nie tracę języka w gębie. Dziękuję.

Rym jak najbardziej celowy- wzmacnia melodię wiersza, podkreśla aliteracje w słowach: zgaszę, zaduszki, zduszę, usechł . Podobnie jest z powtarzającym się "w" w pierwszej strofce. W wierszu zwróciłam baczną uwagę na warstwę brzmieniową, chciałam, by płynął- to sylabowiec, wersy rozpoczynają się od sylaby akcentowanej; tylko w dwuwersie "na Białych Dłoniach zostaną bąble" jest inaczej- tez specjalnie- by zwrócić nań uwagę, gdyż jest bardzo istotny dla zrozumienia przesłania utworu- to jedyny ślad po miłości, żadnych ran w sercu- "głóg dawno usechł". ( dawno?- pierwsze zaduszki) - taka miłość, jakie Izoldy

Dziękuję Wasinko. Ja bez kawy, ale już całkiem przytomna. Moje wiersze TU, o ile można je tak nazwać, są z tak odległych okresów, że trudno jej porównać. Przerwy między nimi sięgają nawet 12 lat, bo ja bardzo mało piszę. Ten jest z 2 listopada 2013- ostatni. Miłej, twórczej- o ile to miłe- soboty

Dziękuję za pochylenie się nad wierszem, Esy Floresy, jednakże, z całym szacunkiem, Twoje sugestie do mnie nie przemawiają. Nie rozumiem tropienia w każdym białym wierszu rymu, czy się aby nie trafił, przez wielu, zwłaszcza zasiedziałych, Portalowców, i odbierania nawet celowego jako błąd. Dlaczego w melodyjnym wierszu- zamiana "w końcu alei" na "na końcu alei" spowodowałaby wdarcie się w tym miejscu niczym nieuzasadnionego dźwiękowego dysonansu ; po co? skoro "w końcu alei" jest zwrotem poprawnym- miałabym ten jedyny rym "zduszę- usechł" wyrzucić, dla jakiej zasady? Ponadto uważam, iż sąsiedztwo zgrzytających wyrazów koło siebie w wygłosie pełni ważną funkcję, zaburza nieco melodykę wiersza, tak jak wiersz łamie etos miłości po grób. Melodyjność- tak, bo to legenda celtycka, śpiewna, „trubadurza”, ale nie do końca, bo w moim wierszu to jednak zupełnie inna historia. Pozdrawiam.

Ja się nie zżymam. Bronię swojej koncepcji. Mam do tego takie same prawo, jak Ty do swoich uwag