Moje Kochanie

Tak wiem, może powinienem spytać, czy mogę się wpisać, ale to już nie byłoby to samo. Chcę E. wykrzyczeć Światu, że Cię Kocham, że na zawsze odmieniłaś moją rzeczywistość – „tęcza miast szarości”.

I pragnę ... bardzo pragnę uczynić nasze życie wspaniałym. I ... jeszcze jedno – chcę przypomnieć Ci sen:

„  Uśmiech, uśmiech Elu, uśmiechaj się częściej, potrafisz się pięknie uśmiechać, przecież nie tylko we śnie.

Zresztą, czy możemy mieć pewność, że to, co bierzemy za jawę, nie jest snem tylko?

Ale cieszę się, że chociaż w tej innej rzeczywistości, jest Ci weselej, masz więcej w sobie radości. Dużo radości potrafi dostarczyć świetna zabawa, baw się Elu, na razie chociaż w snach, możesz być kim zechcesz i robic, co zechcesz, tam jesteśmy również doskonali i potrafimy wszystko zmienić, jeśli tylko taka jest nasza wola. Spójrz na naszą zieloną łąkę, kwiaty przebijają się z pod śniegu, który jeszcze miejscami zalega, ale śnieg musi ustąpić miejsca, bo oto proszę Cię do tańca, zatańczymy wspaniale, boso na trawie, a słońce, niczym skupiony reflektor, będzie „patrzeć” tylko na nas i zazdrościć nam ciepła.... , a czas? Nie istnieje!

Jest tylko teraz, jedna nieskończona chwila, Twoje oczy w moich oczach, a dłonie w moich dłoniach, tańczymy, stopy same pląsają, szybko, nad trawą, nad chmurami, nad Światem .... A cóż to jest Świat?

To tylko odległa przestrzeń, nas nie dotyczy, my ..... Tańczymy......”

Twój Zbyś