Interesujący tekst, szczególnie przypadła mi do gustu pierwsza zwrotka i przedostatni trzywers. Jest tam płynnie, powolnie, sennie, ale tak jak w momencie kiedy idziemy ulicą, nieważne jaką porą roku, jest białe niebo, a my trochę nieprzytomni. Podoba mi się ten klimat, chwila wyrwana z dzienności (przyjmuję do słownika popularne ostatnio słowo).

Muszę jednak zwrócić uwagę na kilka drobiazgów, które troszkę odstają od obrazu zawartego w tekście lub go zniekształcają:

rzęsy gryzące policzek - wiem jakie gryzienie masz na myśli, lekkie łaskotanie, zaczepianie, drapanie, a jednak gryzienie policzka kojarzy mi się tylko w jeden, makabryczny sposób - choć może tylko ja mam takie skrzywienia


Tutaj z kolei przysiadło brzmi strasznie ciężko, a jednak i włos i rozbawienie kojarzą się z lekkością.


Zamierzony zabieg czy tak wyszło?

Tak czy inaczej, tekst przeczytałem kilkakrotnie, na pewno warto nad nim przysiąść i się zastanowić, trafne zestawienia obrazów, coś od autora i coś dla czytelnika, chociaż nie jest to ta sama rzecz. Na pewno jeszcze tu wrócę.

Pozdrawiam!

Liliium,

tu by się wierszowi przydał przecinek:



tu z kolei nie jest potrzebny:



a tu znów brakuje:



Prócz interpunkcji - zamieszczam, że pięknie i nawet romantycznie, co mnie niezmiernie dziwi i to bardzo pozytywnie.

z.

Nienaganny warsztat, bardzo sprawnie napisany wiersz. Podoba mi się i to bardzo. Jedyne czego pozbyłabym się na Twoim miejscu to zaimek w tej frazie. Bez niego byłoby lepiej:



Przed chwilą było 'mnie', wiec bez 'mój' wiadomo bedzie o czyj policzek chodzi Autorowi. Poza tym jest też w sąsiedztwie "twoje'(rzesy), wiec chyba za duzo tego szczęścia.

Pozdrawiam serdecznie

Pozbyłem się mój i jednego nam, więcej do okrojenia nie widzę. Mieliście rację. Dziękuję. Człowiek na szybko, pod wpływem emocji pisze i nie przemyśli nawet. A nie mam w zwyczaju wracać do tekstów, po przeleżeniu. Salam alejkum .

Do-chodzisz, mam nadzieję.