Fałszywa muzyka /zgrzytliwe dźwięki/,
jak zegar tyka /wydaje jęki/.
Ciarki przechodzą przez strumienie fałszu.
Wszystko się wygina, jak rozgrzany kauczuk.

Cały dom gruchocze, włosy stają dęba /przez harce ochocze/
grzebień gra na zębach.

Czemu tak się dzieje? Słuchać już nie można!
/W domku leśniczego sarna zeszła z rożna/.

Dlaczego ja dzisiaj śpiewam te głupoty, zamiast siedzieć cicho,
wziąć się do roboty?

- To jest pomysł dziki, nie na taką porę.
- Wszędzie słychać ryki!
- To przez nocną zmorę, /która każe grać przez całą dwunastą/.

Potem będzie cicho,
będzie można zasnąć.



/wiersz ukończył 17 lat/