Bardzo wdzięczny wiersz, czuć emocje, i to, że są prawdziwe.
Ciekawy zabieg z kobiecym podmiotem lirycznym. Niektórzy mówią o płci wiersza, wieć Twój jest na pewno w tym wydaniu żeński, a napisać taki wiersz, z męskiego punktu widzenia, to nie lada wyczyn. Jestem pod wrażeniem, udało Ci się ująć tą delikatność.

Technicznie wymaga jednak szlifu. Masz rym powietrze/serce, co jest fajne, i poszłabym w tym kierunku wymyślając bliższy rym do 'tobie'. Tutaj powtarza się 'się' - może 'byś nie obudził mnie'?
Natomiast ujęły mnie wersy
- ładnie
Pozdrowienia!

Mike, masz melodię, i właśnie rymy są tu kluczem. Po zmianie masz dwa razy 'mnie', do tego rym tobie/mnie za mało jest wyraźny. Zmieniłabym zatem cały ostatni wers, przychodzi mi do głowy: gdy znów spłyniesz w mowie, ale to tylko sugestia i przecież też już inna treść.
W każdym razie pisz wiersze, więcej i więcej!

Mike + marukja + zielonooki i mamy całkiem zgrabniutki wiersz. Liryczny i miękki.

Zaryzykuję tezę: kobiecy p-el to maska, pod którą chowasz wrażliwość i czułość, wszak facetom nie do końca uchodzi, zwłaszcza takim, którzy i k...rwą sypnąć umieją, i poświntuszą przy sexie nieźle, i brutalnie przylać też potrafią ( to z Twoich opowiadań). Uchodzi, mike, uchodzi. Poczekam jak spłyniesz wierszem jako Ty. Pozdrawiam.

Michale, od kiedy to facet tak fajnie staje się kobietą?
Czuje i mówi jak ona, pisze jak zakochana.
Bo wiedz, że gdybym chciała pisać dokładnie na ten temat, to użyłabym wiele słów i zwrotów, które przeczytałam w Twoim wierszu.
No i emocje byłyby podobne.
Kiedyś już o nich pisałam:
http://www.portal-pisarski.pl/czytaj/36676/on
I myślę, że w obu kryje się to samo.
Ciepło, rozmarzenie, usiłowanie rozciągnięcia tej chwili w nieskończoność.
Udało Ci się, choć jesteś mężczyzną.
Ale to może tylko oznaczać, że znasz kobiety i doskonale potrafisz się w nie wczuć.

Pozdrawiam

Wiersz prosty, delikatny, lekki i to zdecydowanie na plus. Niektóre z Twoich wierszy bardzo raziły mnie swoją ckliwością, przesłodzeniem tutaj pod tym względem jest okej. Natomiast mam wrażenie, że to jest po prostu jeden z bardzo wielu wierszy pisanych w podobny sposób, o podobnej tematyce, jakich powstaje wiele i szybko się o nich zapomina. Troszkę mało oryginalnie jak dla mnie, ale źle nie jest.
Pozdrawiam serdecznie

Mike, nie poznaję kolegi.

"odejdź
by nie rozbudzić
uśpionych marzeń"

- tak bym sobie to zmienił, już wyjaśniam, dlaczego.

"powietrze" delikatnie rymuje się z "serce" (powtarzają się samogłoski) - podobny manewr zastosowałbym więc też w drugiej części wiersza. Ale to tak tylko na marginesie.

Ładnie Ci to wyszło. Jak jeszcze przebierzesz się w damskie ciuszki...

No dobra, z tymi ciuszkami to był żart.

Mike,

obiecałam zajrzeć, więc przybyłam.

Bardzo plastycznie podajesz temat kochania. Nie ma zbędnych metafor, nie ma wyszukanych środków stylistycznych - ale o to chodzi! Ja też pisuję wiersze okazjonalnie i bez większych udziwnień.
Prostota mi się zawsze podobała. Co nie oznacza, że pogardzę czymś bardziej skomplikowanym. Ale w przypadku pisania o miłości, czyli o temacie mocno oklepanym, wydaje mi się, że prostota ma swoją przewagę.

Nie silisz się na stosowanie nie wiadomo czego. Ale wychodzi Ci to bardzo zgrabnie.
Można ten wiersz odczytać na dwóch płaszczyznach i to mi się również podoba: cielesnej i duchowej.
Cielesna jest bardziej oczywista, ale i duchowej nie zabrakło.
Gratulacje, Mike, znów nie zawiodłam się na Tobie!

Rozstania ta smutna część naszej egzystencji. Ludzi nas otaczający są dla nas bardzo ważni, jednak doceniamy to jedynie gdy jest już za póżno. Nikt z nas nie wie, co będzie dalej. Miłość jest rzeczą ulotną, zwykle trwa kilkanaście miesięcy, przynajmniej mówią o moim, młodym pokoleniu. Burza hormonów mija, wita proza życia. Koło się zamyka. Fajny tekst traktujący o zmysłowej tęsknocie, tylko chyba bardziej o tej cielesnej . Pożądanie ach sprawca tylu ciekawych przeżyć. Piękno ciała przemija, staje się legendą, mitem, snem. Ten czas... Odbiegłem od tematu hahahahahahah. Love story to piękny czas, każdy z nas powinien ich kilka przeżyć, każdy związek czegoś nas uczy. Plastycznie ująłeś kwintesencję miłości, bardzo dobry tekst, fajnie, iż wpadłem na niego pod wieczór Widać w Twoim pisaniu ciągły rozwój osoby i warsztatu, nie zatrzymujesz się. Daję z czystym sercem: 6

Pozdrawiam

mike17, jestem po lekturze Twego wiersza sprzed lat trzech. Nic się nie zestarzał, znaczy posiada wartości uniwersalne. Tytuł miło porusza serce i duszę. Treść? Intrygująca o tyle, że p. liryczny - zapewne dama serca rycerza, nic nie robi, tylko czeka, śpi, śni, leży. I wymaga kompletnej ciszy. Dziwi mnie, że ten, nazwę go "posłusznym", słucha (może wyczuwa) specyficznych poleceń, typu:
"odejdź cicho
bym nie poczuła..."

"odejdź delikatnie
by nie rozbudzić
marzeń o tobie" - ostatni wers jest specyficznym wyrażeniem troski o "posłusznego"

"niech to trwa i trwa
(...)
gdy znów spłyniesz na mnie"

Ale ma fajnie ta peelka. Wszyscy jej słuchają, delikatnie stąpają, nawet powietrze ma stanąć w miejscu. Czar królewny na wieży drzemiącej. Wiktoria tez tak odebrała, ale już dalej ok.

Zgodzę się też z komentarzem Ananke (jakoś rzucił mi się w oczy me sterane, a to dlatego, że ma w sobie konkrety).

Ty w roli kobiety "puchu", to ciekawe i dlatego poczytałam i komentarze do wiersza. Zwykle tego nie czynię, ale ten wiersz jest specyficzny. I dobry.

Mike17, ja ani razu nie napisałam, że wiersz mi się nie podobał. O "wypasienie" nie chodzi. Po co Ty się tłumaczysz? Napisałeś i już:
"banałek, ale nie taki do końca.", "Zawarłem w nim coś, co jest chyba miłością." jak to "chyba", to nie wiesz? trudno kochać kobietę, która tylko leży i trzeba nad nią skakać, zero energii z jej strony, powój, mimoza - tak się takie "damy" nazywa, które w życiu ziemniaka nie obrały i nie umieją(słabe) otworzyć butelki z coca- colą.
"I specjalnie stylizowałem się na banał, nawet na prymityw.
Ale chciałem zobaczyć, czy chwyci.
Słusznie ". Gratulacje wyczucia potrzeb rynku. "Choć to banalny utworek, ale na tak marną ocenę bynajmniej nie zasłużył, i pewnie o tym tym dobrze wiesz.". Marna ocena? Dla ocen piszesz, wybacz, pisałeś? Taką ocenę wystawiły też Ananke i Vanilvi. Czyli tak do końca "stylizacja na banał i prymityw" nie powiodła się.

"No i odzew komentatorów - chyba o czymś świadczy. No "chyba tak", tak, jak "chyba miłość".
Ja dostrzegłam tę "stylizację", a że użyłam słów:
" Nic się nie zestarzał, znaczy posiada wartości uniwersalne. Tytuł miło porusza serce i duszę. Treść? Intrygująca...", to chyba ciekawiej niż tylko banalne "podoba się" oraz "achy i ochy" nad paroma wersami o śpiącej, leniwej i służącej chyba tylko do jednego. Jednokierunkowość. A ona w ogóle umie mówić? Czy tylko jest laleczką? Czytałam Twój utwór "Ładna lalka"- tamta chociaż miała w sobie trochę życia. Nie przekonałeś mnie do co utworu. Na jaki poziom percepcji liczyłeś? Przecież tu nic nie ma, poza łóżkiem, skaczącym facetem nad kobietą tak nudną, jak pralka. No, nic to. Powtarzam, utwór dobry - słowo proste chyba, no. Pozdrawiam, A23

mike17,czytałam Twoje inne wiersze, o czym nawet wspominam w moim drugim komentarzu do w.w.

"Tylko twój odbiór nie jest taki jakim był mój zamysł twórczy.
Utwór odebrałaś dosłownie, czyli facet i kobieta.". No wybacz, mike17, zdania tak napisane do odbiorcy literatury, to "zmuszanie go", żart, oczywiście, do wejścia w głąb umysłu Poety - co możliwym nie jest. Nie możesz dyktować innym, jak mają odbierać Twoje teksty, WOLNOŚĆ.
Tak powinien być tekst poprowadzony, aby, jeśli chcesz tylko jego jednej i niepodważalnej interpretacji, aby dać możliwość Wszystkim Odbiorcom jednakowego myślenia. A to już wymaga, z kolei, wejścia w mózgi tych Odbiorców. Wyższa szkoła jazdy. A nie przekazywanie informacji, jak w reklamie, narzucająco. Powtórzę jeszcze raz Twoje zdanie:
"I specjalnie stylizowałem się na banał, nawet na prymityw.
Ale chciałem zobaczyć, czy chwyci.
Słusznie ". To dla mnie manipulacja. Ale już kończę, bo ta dysputa jałową się stała. A tu trza robić i trzymać się ramy. Wyniki przyjdą, bo utwory same się będą bronić - tak, ktoś kiedyś powiedział. Ja dość szybko się uczę. I mam bardzo dobrą pamięć, szczególnie do słowa pisanego/czytanego. Pozdrawiam i kłaniam się nisko. A23