Wiesz, Lilu, dla mnie jesień ceruje wiele rzeczy: daje radość z wyjazdów na grzyby i sporego szczupaka, jakieś takie nieokreślone wyciszenie, którego nie odczuwam w lecie, gdy zasuwam na 100 %, teraz zwalniam, i jak w twoim wierszu, ceruję to i owo, jakieś niezałatwione sprawy, nieodbyte spotkania, niewykonane telefony.
Wracam...
Ogarniam się.
Jak w u Ciebie, staję się w sobie.

Bardzo podoba mi się to haiku

Moim zdaniem to nie do końca typowe haiku, czegoś tu brakuje do całkowitej doskonałości. Ale, jak już pisałem wcześniej, sam wiersz dobrze napisany, ujmujący tematycznie.

Nie no to jest haiku. Zasada 5-7-5 sylab w trzech wersach jest. Zasady kigo i kireji zostały spełnione. Możemy się jedynie przyczepić do przymiotnika słoneczny, w haiku rzadziej się używa przymiotnika. Tytułów zwykle się nie daje. Wymienione przezemnie kwestie są jednak sporne więc nie jest to błąd. Haiku powinno działać na wyobraźnię, skłaniać do refleksji nad przemijaniem, Twoje soełnia te warunki. Podoba mi się

Pozdrawiam

Chodzi mi bardziej o nawiązanie do specyfiki filozofii Japońskiej. Zasada, czy raczej poetycka matematyka to nie wszystko. Ten utwór to przykład haiku przeniesionego na grunt europejski, czy zachodni. Ludzie "zachodu" mają inne podejście do pewnych spraw niż Japończycy. W tym sensie nie jest o prawdziwe haiku. Tak naprawdę to chyba nam trudno napisać takie naprawdę "prawdziwe", stu procentowe haiku, ze wszystkimi elementami charakterystycznymi dla tego typu utworu. To tak w ramach wyjaśnienia mojego rozumienia tego typu wierszy.

Bardzo urokliwe haiku, a jednocześnie bardzo mila niespodzianka dla mnie - nie wiem dlaczego, ale klikając na tytuł spodziewałam się wiersza z rymami i dość pokaźnych (jesiennych) rozmiarów.
Świetnie wyszło, obrazowo, widać nić i proces cerowania.
Pozdrawiam serdecznie!

A gdyby tak mniej dopowiedzianie, Lil, i z małym przeskokiem?

- sło­necz­ny ranek
w niciach ba­bie­go lata
ce­ru­ję życie -

Zaletą takich wierszy jest to, że można tworzyć wiele kombinacji, dążąc do jak największej ulotności. Może ich sens polega na tym, by mówiąc niewiele, powiedzieć prawie nieskończenie dużo?
Ale ja się mało znam na tym - to tylko odczucia.

Miłego