Bardzo ciekawa kosmogeneza, Milu - realistyczna, wyważona i świetnie wyjaśniająca, jak z niczego mogło powstać coś. Przypomniał mi się fragment wiersza Joanny Mueller:

rozdzielono nas
drgnięciem twojej dłoni
gdy sięgając po dłuto
chwyciłeś glinę

- podoba mi się obecne w obu Waszych tekstach uczłowieczenie stwórcy przez przyznanie mu prawa do błędu / pomyłki. To mimo wszystko bardziej optymistyczna wizja w porównaniu z szekspirowską: "life is a tale told by an idiot, full of sound and fury, sygnifying nothing"...

Serdeczności

Właśnie o to chodzi, Zoleńko.
O ten dość sarkastyczny paradoks.
Dlatego niczym nie da się zastąpić "nicości", gdyż nie tylko jest tu wieloznaczna, lecz i stanowi pewnego rodzaju antytezę.


Nie wiem, czy bardziej optymistyczna, czy tylko trochę delikatniej wyrażona, Weruś.
Bo jeżeli ludzie są idiotami, to ich stwórcę również można tak nazwać, skoro stworzył ich na swój obraz i podobieństwo.
Nawiasem mówiąc - uwielbiam ten cytat.


Właśnie - do cości, Kocia.

Dziękuję pięknie, Dziewczyny - miło, że się zjawiłyście pod moim tohu-wa-bohu.

Buziaki z ukłonem.

Mi tu ta nicość pasuje idealnie do treści. Nie jest wydumanym słowem pompującym wiersz, tylko mówi o czymś istniejącym naprawdę.

Dlatego, bardzo podoba mi się puenta i zupełnie się z nią zgadzam. Choć ma znaczenie metaforyczne, do tej nicości dążymy, bo z niej powstaliśmy, zatoczy się tak zwany krąg życia. A to, że my już tu teraz możemy być niczym, w sensie bez znaczenia, bo zatracamy siebie we własnym bezsensie, który tworzymy sobie w życiu, to już inna sprawa.

Milu, no udał Ci się ten wiersz. Choć wydaje się być prosty, wiele mówi.

Bardzo mi się podoba.

Pozdrawiam

Nie wystarczyłoby, Zyga, bo to zupełnie nie o to chodzi.
Prawdę mówiąc, rozbawiłeś mnie.
I dziękuję za odmłodzenie.


Tak - to już inna sprawa, Wiktorynko - ale nie bez związku z całością.
Bo istnieje ciąg przyczynowo skutkowy.


Jest, Ajw - tak samo, jak może go nigdzie nie być.
Może sens jest czymś zupełnie względnym? Ale możliwe, że kiedyś nikt już nie będzie w stanie tego ocenić. Czy bóg i sens nie istnieją tylko tak długo, jak długo my istniejemy?

Dziękuję ślicznie - Zyga, Wiktorio i Ajw - za pozostawienie swoich myśli pod wierszem.

Serdeczności

Cieplej, cieplej, Zyga.
Chociaż to jeszcze nie wszystko.

Taka ciuciubabka świetnie rozwija szare komórki.

Chyba nie Tobie jednemu, Apisku.

Ale przynajmniej tango nie jest taką nic-ością.

Buziaki na dobry dzień.