Polubiłam te Twoje triolety, Lilu. Miladorka się ucieszy. Ja też się bardzo.

Pozdrawiam, buziaki,

z.

Jak miło, Zolu.

Mam nadzieję.

Twój uśmiech zawsze mile widziany.

To do roboty, Nalko.

Dzięki, Dziewczęta. Pozdrowienia dołączam serdeczne, Lilah

Pewnie, że się ucieszyłam, że skurkowaniec był inspirujący.

Ale wiesz, co pomyślałam, Lil?
Masz ośmiozgłoskowca, w którym w zasadzie nie musi być średniówka, lecz pierwszy wers narzuca rytm 4/4 i może dobrze byłoby zrównać do niego te wersy, które mają inny podział, żeby cały triolet brzmiał jednakowo.
- mam tego po dziur­ki w nosie, - tu nie bardzo się zgadzają akcenty.

Tak dla przykładu:

- Nie­zły z cie­bie / skur­ko­wa­niec
i mam już po / dziur­ki w nosie,
że zbyt czę­sto / ro­bisz w banię,
taki z cie­bie / skur­ko­wa­niec.

Skąd więc to / ocze­ki­wa­nie, - tu jest inny podział, ale wers się wpasowuje.
że trwać bę­dziesz / wiele wio­sen,
cho­ciaż z cie­bie / skur­ko­wa­niec
i grasz cią­gle / mi na nosie?


Naprawdę muszę kiedyś spróbować takiego trioleciku.
Jeżeli uda mi się skurkowańca napisać.

Serdeczniaki

Staram się, Antku, a za miodzio ślę



To i ja się cieszę, Milu.
Dziekuję za uwagi. Widzisz, ten 2. wers pierwszej zwrotki brzmiał trochę inaczej, ale było w nim cię. Pomna Twojej ostatnich pouczeńi, że nieładnie brzmią w kolejnych wersach formy - ciebie i cię, zmieniłam, no ale nie popatrzyłam już na akcenty. Poprawiam ten wers, troszkę inaczej niż u Ciebie. Może być?


Na pewno Ci się uda. Piszesz ville, a przy nich taki skurkowany, to zupełna pestka.



To rosnę z dumy, Ulu.

Serdecznie Was, Dziewczyny, pozdrawiam. Antka również.