Faktycznie, tak to jest. Przesłanie jasne, nie czuję, żeby było coś
pod spodem tego wiersza, ale fajne jest takie ironiczne i z dystansem
spojrzenie, z gorzką, jakby nie było nutką, ale i nie bez pogody ducha...

Pozdrawiam

Mam wrażenie, że do pewnego momentu wiersz rozwijał się bardzo poprawnie, obrazowo i dawał radość z lektury, by nagle pod koniec spuścić z pary i opaść jakoś tak nijako.
Nie ma tu pointy i to jest mankament.
Nie ma kopa na koniec, a temat jak starość można tak pociągnąć, że braknie wyobraźni.
Tu wiersz kończy się płasko i nic mi nie mówi ta końcówka.'
Środek zacny, nie powiem, ale...

No i zapis: trochę przypomina paragon sklepowy.
Może bardziej rozciągnąć w poziomie?
Ale to tylko moje marudzenie

Dziękuję za komentarze. Do mike17: być może masz rację, że końcówka jest płaska, ale tak miało być, coraz ciszej, coraz słabiej, aż do poziomej kreski na monitorze...
Szkoda, że w Twoim odbiorze, wychodzi to na brak "pary". Trudno. Rozumiem jednak, że dobry wiersz powinien spełniać oczekiwania i piszącego i czytelnika. A co do paragonu: wiersze były pierwsze!

Do PaNZet: miło, że tak uważasz.