Mój typ . Taki cudownie płynący, wyszeptany do ucha. Smutny. Pełen strachu przed przyszłością, pełen bezsilności.

Alkestis, przede wszystkim cieszę się z Twojej interpretacji, bo właśnie to chciałam oddać pisząc. A w dodatku jeśli płynie po cichu i trafia swoim sensem do Ciebie, to mogę się tylko ukłonić z wdzięcznością. Bardzo mi miło

Chellsky, już tłumaczę te zgrzyty Wiersz był wierszem konkursowym, którego ramy, tj. początek i koniec, były ściśle określone. Idzie na czwartek oraz o tandetną lamperię to klamry, do których każdy z uczestników miał się dostosować. Jedni zrobili to bardziej umiejętnie inni mniej, być może mi nie udało się całkowicie wpasować tak, by nie zgrzytało
Jednak
- a dlaczego nie? To po prostu wstęp, tu mówiący tylko o tym, że kończy się kolejny dzień, a noc jest już blisko.

By odpowiedzieć na kolejne pytanie muszę wyjawić swoją interpretację Pierwsza strofa mówi o dwójce kochanków, być może ukradkowych, bo z jakiegoś powodu nad ranem będą musieli się rozstać, dlatego kobieta (peelka), mówi o tym, że ów chwila już za moment nadejdzie, choć ona nie jest na nią wcale gotowa.


Mi to nie przeszkadzało, ale rozumiem, że może. Fakt, wiersz jest dość krótki a mocne zakończenie następuje dość gwałtownie. Choć moim zdaniem druga strofa nieco nas już na to przygotowuje.

Cieszę się bardzo, że spodobała Ci się zabawa formą, którą użyłam. Wszystkie przerzutnie i brak interpunkcji zostały użyte celowo właśnie po to, by pogłębić znaczenie i dać odbiorcy dowolność w interpretacji. Bardzo mi więc miło, że spełnia to swoje zadanie

Dziękuję Wam za odwiedziny i podzielenie się opinią.

Ajw, i vice versa Może właśnie przez to podobne podejście do świata i poezji, łatwo nam wczuć się wzajemnie w swoją twórczość.

Ogromnie się cieszę, że tak pozytywnie odbierasz ten wiersz i jestem dumna, że mógł konkurować z takimi perełkami jak Twój

Pozdrawiam cieplutko

Kamyczku, masz rację, oberwało się w tym konkursie owej lamperii. Ale cóż, taki los Bardzo się cieszę, że udało mi się wpasować w ramy, nie chciałam, by sprawiały wrażenie sztucznie wtrąconych, bo muszę przyznać, że naprawdę mi przypasowały (Zoleńko, dziękuję ) i wkomponowały się w resztę treści.

Dziękuję Ci za wizytę i również gratuluję, cieszę się, że mogłam z Tobą i Ajw stanąć na podium

Również szczęśliwego, oby obfitował w same sukcesy.
Ściskam gorąco

Skroplami, dziękuję Ci za ten uśmiech i odwdzięczam się A wiersz dobrze, że uderza, bo miał uderzać. Opowiada trochę o tym, jak często kobiety, w imię świętego spokoju i zachowania tzw. "przyzwoitości" godzą się na własne nieszczęście. A grzech? Masz rację, każdy postrzega go inaczej. Czasami robiąc coś wbrew sobie, grzeszymy najmocniej i ponosimy potem tego gorzkie konsekwencje.
Bardzo się cieszę, że oddałeś temu tekstowi emocje, to wiele dla mnie znaczy.

Serdeczności

Ja bym się tylko tej "kreseczki" w pierwszym wersie pozbyła, bo wydaje mi się tutaj całkiem niepotrzebnie użyta. No ale to subiektywne, czysto estetyczne wrażenie.

Podoba mi się jak poszczególne słowa ładnie się komponują i wybrzmiewają. To dobry wiersz - chociaż zdecydowanie nie należy do Twoich najlepszych.

"Sterylne mieszkanko" ładnie mówi o pustce, tak samo jak "czysta cudownie nijaka" o utraconej pełni we dwoje.
"Roztrzaskanie głowy" jest dobitnym określeniem, ale czysto umownym, bo odczytuję je bardziej jako zmaganie się z natłokiem myśli niż akt rozpaczy.
W sumie wymowny i trafiający wiersz, Faith.

Miłego

Przez chwilę zastanawiałem się dlaczego taki podobny w temacie do przeczytanego przed chwilą...Ale już wszystko wiem: to była myśl przewodnia "Ześrodkowania". Ładnie piszesz

Cała przyjemność po mojej stronie... Wrzuciłem "Kameleona" ciekawe co z tego wyniknie... Pozdrawiam

Cieszę się niezmiernie, że właśnie to w nim zobaczyłaś

Uściski Ulu

Można to tak właśnie interpretować, Alosie. Ale mi bardziej chodziło o ukazanie sztuczności tego, do czego wraca peelka. Sterylne mieszkanko to metafora jej życia, które może i jest poukładane, niezmącone niczym, stateczne, ale jakże pozbawione sensu i energii, jak nudne i nijakie.
Jeśli chodzi o przymiotnik tandetna, to takie były wymogi konkursu, na który został napisany ten wiersz. To jego końcowa rama, ja uzupełniłam jedynie środek.

Bardzo mi jednak miło, że spodobał Ci się ten wiersz.

Pozdrawiam ciepło

ooo i znowu niechęc do bieli i pogarda czystości, jak wiele można wyczytać o człowieku z jego wierszy

Tytuł mi się nie podoba, jest zbyt prostacki względem reszty.

No to weź dłupisz w rączkę i go zmień, bo wierz jest warty bycia na papierze