Ślepia, nie oczy, z nich się prawda nie wylewa,
choć szeroko otwarte, pozbawione wypełnienia.
Zielone czy szare, dla mnie to już bez znaczenia,
fałszywe, toksyczne, pierwszej misji Lucyfera.

Truchło, nie ciało, coś takiego nie rozgrzewa,
rytuał ponowny, ciało z truchłem się przelewa.
Chwilowa przyjemność, oszustwo, zimne dłonie,
dziecięca marionetka, siedząca w Twej wątrobie.

Czuł to i zwęszył, egoizm, fałsz, różnice,
obnażony podły potwór, zaprasza pod spódnicę,
Dotyk bez ciepła, wspomnienia bez zapachu,
słowa bez treści, wyrazu i smaku.

Nie uwolni się od tego, choćby bardzo chciała,
dostanie od życia tyle, ile z siebie dawała.
Można oszukać każdego, poza samym sobą,
iacta alea est, tuż nad jej głową.