Zimne wieczory i poranki przywracają Annom
ostrość zmysłów i skala doznań rośnie, kiedy
słomiane lwy srożą się na polach. Świat
nie dorósł im do pięt, a jednak czuć wyraźnie

jego surowe wychowanie. Twarde miał niańki
i wciąż jeszcze patrzą cierpko znad czarnych
sukien. To nie żałoba, a wiedza, którą palce
czerpały z kostek różańca, każe im wydzierać

z brewiarza kolejne orzeczenia doraźnych
sądów. Uprzedzały, lecz wiara została z nimi,
nam za to stan zawieszenia i warunki,
do wypełnienia w ramach genealogi - uschnięte

drzewa babek, pod którymi zaskoczyła je noc
i do tej pory trzyma w szachu.