Andrew z nostalgią spojrzał na starego laptopa... "Dziś już nie produkuje sie takich rzeczy", pomyślał. Komputery, telewizja, internet - wiedzę o tym wszystkim nabył podczas sesji "Historia świata na początku XXI wieku", realizując swój studencki przydział na chipy naukowe podczas zajęć z historii na Lunar University. Wiedzę, którą kiedyś studenci zdobywali podczas kilku wykładów, on zaabsorbował w kilkanaście sekund, przykładając kartę chipową do miniaturowego czytnika umieszczonego z tyłu głowy i podając swoje dane weryfikacyjne systemowi Universa, monitorującemu postępy naukowe studentów.
Andrew był pasjonatą; pasjonowały go wszystkie te rzeczy, na które inni patrzyli znudzeni w klimatyzowanych pomieszczeniach Lunar Museum. Znał na pamięć budowę silnika wodorowego, którym napędzano pojazdy po kryzysie paliwowym w 2010 roku; jako jeden z nielicznych posiadał w domu trójwymiarowy telewizor, tak powszechny w roku 2015, zdetronizowany później przez niezwykle popularne rzutniki Telewizji Realnej; co więcej, także w życiu codziennym posługiwał się przedmiotami, które trudno było spotkać nawet w sklepie z antykami - "Before 2024"
Andrew otworzył laptopa i położył go na podnośniku. Servans, program monitorujący całe pomieszczenie mieszkalne, automatycznie podniósł go na wysokość jego oczu; Andrew nacisnął przycisk "on" i czekał... Podniecenie i wzruszenie spowodowało, że serce zaczęło bić mu szybciej. Po załadowaniu systemu kliknął na folder "Wakacje 2012". Znów oglądał trójwymiarowe zdjęcia z okresu, który spędził z rodzicami na Starej Ziemi, gdy miał zaledwie sześć lat. Kilka minut później przerzucił się na folder z roku 2018, roku dość pamiętnego, bo wtedy wraz z ojcem uczestniczył w ceremonii pożegnania pierwszych ludzi, którzy polecieli na księżyc, aby spędzić tam rok w nowootwartym, ogromnym laboratorium badawczym "Lunar Mission". Spojrzał znów na twarz ojca, uśmiechającą się do niego z ekranu. "Dziękuję, tato" - pomyślał. "To dzięki Tobie jestem tutaj, dzięki Tobie żyję..."
Oczy zaszły mu łzami... Ominął foldery, w których zarejestrowane były kolejne lata jego życia. Z drżeniem ręki dotknął ekranu w miejscu, gdzie widniał folder o nazwie "Rok 2024". Twarz jego stężała, jakby widział te zdjęcia po raz pierwszy, choć w rzeczywistości wpatrywał się w nie często. Być może nawet zbyt często. Z przerażeniem i smutkiem w oczach patrzył na zdjęcia zburzonych budynków, poranionych ludzi, błąkających się samotnie po ulicach dzieci, szukających czegoś do jedzenia. Przerażały go widoki spalonych lasów, skażonego środowiska, zatrutej wody, ciał leżących obok rzeki, do której zbiegali się ludzie w nadziei ugaszenia nieznośnego pragnienia. "Oto, do czego doprowadziliśmy", pomyślał. Zamknął na chwilę oczy. W pamięci przewijały mu się obrazy tak żywe, jakby ich świadkiem był zaledwie dzień wcześniej. Komunikat w Realnej Telewizji o ogólnoświatowym zamachu terrorystycznym. Wspólna odpowiedź Stanów Zjednoczonych i Europei, wieloetnicznego państwa Starego Kontynentu, nie wróżąca pokoju; wręcz przeciwnie: otwartą wojnę. Miesiące zaciętych walk z użyciem najnowocześniejszej broni. I w końcu ostateczność: użycie broni biologicznej... Oczywiście wszystko wtedy wymknęło się spod kontroli...
Otworzył oczy, ale przed sobą widział nadal twarze swoich rodziców i głos matki: "Synku, nie bój się, tam będziesz bezpieczny. My już jesteśmy na to za starzy, ty właśnie skończyłeś 18 lat, tylko cudem udało się ojcu przepchnąć ciebie i zarejestrować na liście kandydatów do Lunar Mission. Dla nas nie ma już nadziei, ale ty..."
Andrew w zamyśleniu zamknął laptopa. Spojrzał przez witrynę swojej kabiny w Lunar Mission. Przed nim widniała Stara Ziemia. Planeta, niegdyś zwana Błękitną, przez pozostałych członków załogi Lunar Mission, została przemianowana na Starą Ziemię. Ludzi tych na księżycu, w ogromnej stacji kosmicznej, zbudowanej na wzór niewielkiego miasta z uniwersytetem, sklepami i tym wszystkim, co powinno się znajdować na stacji kosmicznej mającej odzwierciedlać jak najwierniej życie na Starej Planecie, było blisko czterech tysięcy. Byli oni wszyscy wątpliwymi szczęśliwcami, którym udało się opuścić Starą Ziemię tuż przed wyczerpaniem się ostatnich zasobów nieskażonej wody i pożywienia. Wątpliwymi, gdyż nieraz w rozmowach prowadzonych między sobą stwierdzali, że smak wygranej, podobny jest do smaku miodu zaprawionego goryczą. Cóż przychodzi z życia, skoro nie można dzielić go z tymi, których się kochało? Na dawnej Błękitnej Planecie nie pozostało nic z jej dawnej świetności. Skażone środowisko, głód i choroby w trzy lata po ogólnoświatowym konflikcie wyniszczyły do szczętu populację ludzką na Ziemi. Zdjęcia satelitarne i próbki przysłane przez Stratus-II, małe, bezzałogowe pojazdy kosmiczne, rozwiały wszelkie złudzenia. Ziemia nie była już planetą ludzi. Teraz była już planetą niczyją. "Czy to miał na myśli Bóg, stwarzając świat i mówiąc ludziom, aby czynili sobie ziemię poddaną? Chyba nie..." - pomyślał ze smutkiem Andrew. Wstał z sofy i podszedł do swojego elektronicznego terminarza, by zobaczyć, co ma zaplanowane na dzisiejszy wieczór. Pod datą 25 października 2027 roku wyświetlił się napis: Wirtualna symulacja w Lunar Cinema. Złożona z wizualizacji ziemskich krajobrazów, miała na celu profilaktykę depresji, występującej coraz częściej w Lunar Mission. Andrew w zamyśleniu wyłączył swój elektroniczny terminarz...