Obieca-nie - Wiktor Orzel
Proza » Inne » Obieca-nie
A A A

Cześć, cześć, ka czy em, lat tyle i tyle, skąd jesteś, co tu robisz, ja też, no tak, chodźmy, nie wiem, może, to tylko czat, nie znam cię, nie chcę poznać, a może chcę, pragnę, potrzebuję, ale po co to wszystko, farsa, udajemy, tralalala.
Rozmowa od początku się nie kleiła. I ja i ona chcieliśmy się rozłączyć i to nas chyba w jakimś stopniu połączyło, a może tak naprawdę nic nas nie złączyło, może było i tak, kogo to obchodzi? W toku bezsensownej wymiany zdań na czacie okazało się, że jest z tego samego miasta. Jakoś to się wszystko tak potoczyło, że niby spontanicznie umówiliśmy się pod makiem. Kurtuazyjnie wprowadziłem ją do środka, udając, że jesteśmy w jednej z najlepszych restauracji. Po prawej siedziała dwójka bezdomnych przelewająca wino do kartonowych kubków po koli. Z lewej strony skacowany dwudziestoileśtamlatek kiwał się na krześle, próbując wytrzeźwieć, a z kolei inny jegomość w czarnym prochowcu liczył przechodniów za oknem, pokazując na każdego z nich wielkim wskazującym paluchem i mamrocząc niezrozumiale pod nosem.

Co jakiś czas do środka wpadała niczym nawałnica otumaniona pijana masa. Otępiałe, głodne spojrzenia, głupkowate przedecybelowane śmiechy, a do tego te biedne panie od kotletów; studentki któregoś tam roku obrzucane łapczywymi spojrzeniami samców, którzy razem z datą ważności stracili już dawno resztki godności.
Zamówiłem dwa powiększone zestawy.

I tak sobie siedzieliśmy. Tacka w tackę, to samo, z pozoru apetyczne jedzenie, którego smaku nie będziesz i tak pamiętał po pięciu następnych minutach. Jeden kęs, drugi, ślina, ślinianki, siekacz, przeżuwanie, przełykanie, łapczywie, raz za razem, szybko, bo wystygnie. To szybkie jedzenie, więc nie można powoli, trzeba już, teraz, ad hoc, raz i dwa – inaczej nic nie poczujesz. I dodatkowo, na deser, nieplanowany substytut, ten zapach zwietrzałego alkoholu i przepoconych ciał. Pyszności.

Ona wyjęła telefon, zaczęła skrolować fejsa.
Ja wyjąłem telefon i zacząłem udawać, że sprawdzam pocztę.
Po co, kurwa, sprawdzać pocztę o 3 w nocy?
Nieważne.
Ważne.
Mniej ważne.
Nic nie jest ważne.
To tylko piksele.

Telefon zamrugał.
* masz jedno nowe powiadomienie.
Adel Ka zaprasza cię do grona znajomych.
Przyjąłem.
Napisała do mnie wiadomość.

I gdzie tne twój intelekt? Zgubiles?
  Wyświetlone 3:03

Nie wiem.
Wyświetlone 3:04

Ja mam wiedzieć?
Wyświetlone 3:04

Nie wiem.
Wyświetlone 3:05

Normalni ludzie rozmawiają ze sobą twarzą w twarz.
Wyświetlone 3:06

Nie jestem normalna. Normalność jest nudan.
Wyświetlone 3:07

Każdy tak mówi, a tak naprawdę wszyscy chcą być normalni.
Wyświetlone 3:08

Może masz rację.
Wyświetlone 3:08

Mam. I wkurwiają mnie Twoje literówki.
Dłuższa pauza.

Zróbmy taki układ. Zrobię coś. Potem Ty zrobisz to samo. I potem zaczniemy rozmawiać. Jak ludzie. Ok?
Wyświetlone 3:15

No nie wiem.
Wyświetlone 3:15

Ale ja wiem.
Wyświetlone 3:15

Patrzyłem się przez chwilę na n i e g o. Kawałek plastiku, wzmocnione szkło, aluminiowe krawędzie. Ładny, stylowy, modny, nienaganny. W sam raz, żeby go utopić. Po chwili wahania wrzuciłem telefon do kubka z kolą. Popatrzyła na mnie z przerażeniem. I wtedy pierwszy raz się odezwała.

– Cccc… co robisz?
– O, to jednak umiesz mówić.
– Yyyy, no tak.
– Wyrzuciłem telefon. Na chuj mi to.

Pokręciła głową z niedowierzaniem. Popatrzyła na smartfona. Znowu coś tam mrugnęło na zielono. Popatrzyła na mnie. Puściłem jej oko.
Poszedłem po drugą kolę.
Długo się wahała. Obracała go w rękach. Włączała, wyłączała. Ręce jej drżały. Skubała nerwowo wargę. Minęło pięć minut i w końcu, w końcu zrobiła dokładnie to samo co ja.

Zasłona rzeczywistości zaczęła się topić. Miliardy wiadomości, zdjęć, filmów, historia wyszukiwania wstydu, zazdrości i fragmentarycznej radości, notatki, kalendarze, aplikacje, odciski esemesów, niewykonane połączenia, niedokończone wiadomości i sterta bezużyteczności.

wymieniliśmy się spojrzeniami
wymieniliśmy się adresami
rozeszliśmy się jak na nowe pokolenie
przystało
obiecała, że napisze
obiecałem, że odpiszę
od kilku lat piszemy
listy, takie normalne
ona jest na emigracji
a ja zostałem tutaj

Co kilka miesięcy wymieniam telefon.
Topię je w kubkach, umywalkach, wyrzucam przez okna z dziesiątego piętra, depczę, skaczę po nich, rozwalam je młotkiem, podgrzewam na patelni.
Obiecaliśmy sobie, że kiedyś nam się uda.
Na razie próbujemy.

Wysłano.
Nie wyświetlono.

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Wiktor Orzel · dnia 24.06.2016 10:42 · Czytań: 1518 · Średnia ocena: 4 · Komentarzy: 2
Komentarze
purpur dnia 29.06.2016 12:42
Odważna sprawa!
Tak po prostu telefon, umoczyć, ubrodzić w mokrym?
Rany boskie, przecież to by serce pękło na pół!

A piksele, pomyślałeś o pikselach - tych wyszstkich kolotowych plamkach, które w jednej sekundzie giną, znikają na zawsze!
Morderca!

A jak ktoś będzie chciał zadzwonić? hę? O tym pomyslałeś?
No nie dodzwoni się!

Tak. Cudowną myśl tutaj zawarłeś. Poza oczywiście jakimś takim pokrenconym sposobem obecnej komunikacji, obecnego spólkowania czasu... No do jasnej cholery nie mam 500 lat, ale w głowie mi się nie mieści, aby
A) Zabrać dziewczę do McDonalds... No ale ok, rozumiem druga w nocy, Polska lubi być o tej porze zamknięta...
ALE!
B) Siedzieć z nią i gapić się w telefon...

Mam nadzieję, iż nie tylko mnie zniesmacza taka sytuacja, naprawdę mam taką nadzieję :)

Fajnie, że styl również wpasowuje się w tą nowoczesność i mysl i słowa. Fajny tekst... może nie rozkłada na łopatki, ale fajnie się go czytało, tak miękko i łątwo. Brawo.

No ale jednej rzeczy, niezależnie od wieku, nie powinno tu być. Wybacz, ale to nie jest kwestia wieku... Jednak "on" wydaje się "kulturalny", myślący itp, a toto mnie bardzo ukłuło!

Cytat:
– Wy­rzu­ci­łem te­le­fon. Na chuj mi to.
- nie wiem na której "randce" musiałbym być, aby przez moje gardło przeszłoby słowo na "ch". Nie pasuje mi to do reszty bohatera

Brawo za mord. Nienawidzę tego przedmiotu i uzależnienia od niego. Świetnie uchwyciłeś zmieniające się sposoby komunikacji, które mimo wszystko, nie zdołały wyprzeć kartki i długopisu!

Dodam iż moja praca wiąże się z nowymi technologiami, więc to nie jest tak, że gubię się na klawiaturze :p
al-szamanka dnia 17.07.2016 22:41 Ocena: Bardzo dobre
Cytat:
je­go­mość w czar­nym pro­chow­cu li­czył prze­chod­niów za oknem, po­ka­zu­jąc na każ­de­go z nich wiel­kim wska­zu­ją­cym pa­lu­chem i mam­ro­cząc nie­zro­zu­mia­le pod nosem.

Trochę to na siebie nachodzi. A gdyby tak... celując w każdego z nich wielkim wskazującym paluchem
Cytat:
stu­dent­ki któ­re­goś tam roku ob­rzu­ca­ne łap­czy­wy­mi spoj­rze­nia­mi sam­ców, któ­rzy razem z datą waż­no­ści stra­ci­li już dawno reszt­ki god­no­ści.

rym Ci się wkradł
Cytat:
Pa­trzy­łem się przez chwi­lę na n i e g o.

bez się będzie ładniej :)

Hej, temat nie mój, rytm nie mój, ale czuję instynktownie, że tym tekstem oddajesz najprawdziwszą rzeczywistość. Często widzę gromadki młodzieży z głowami pochylonymi nad smartfonami, blisko siebie, a jednak dzielą ich odległości nie do pokonania.
Topienie telefonu w coli odbieram jako symbol chwilowego? opamiętania.
Niewesołe to Twoje opowiadanie, ale przeczytałam z ciekawością i jestem przez to bardziej na czasie.

Pozdrawiam :)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
pociengiel
10/11/2024 00:48
Dzięki, to dla mnie ważne sugestie. Przemyślę to. Dzięki. »
przyszycguzik
10/11/2024 00:00
Ładny obrazek. Nostalgiczny. Nie sposób się do tego nie… »
przyszycguzik
09/11/2024 23:36
Niby fajne, ale mam trochę takie poczucie, że czytałem… »
przyszycguzik
09/11/2024 22:58
To na pewno jest utwór na wysokim poziomie, ale skojarzenia… »
przyszycguzik
09/11/2024 22:56
Podoba mi się wejście w ten wiersz i chyba całość też. Choć… »
Dar
09/11/2024 17:29
Faktycznie ta niezamierzona spacja zmieniła wydźwięk… »
Jacek Londyn
09/11/2024 11:08
Dzień dobry. Przyciągnął mnie tytuł. Sądziłem, że… »
Janusz Rosek
02/11/2024 09:18
Kazjuno Dzień dobry. Dziękuję bardzo za Twój komentarz i… »
Kazjuno
01/11/2024 20:44
Janusz Rosek Lubię prozę z akcją, a w "Przemianach… »
ajw
01/11/2024 19:17
Cieszę się, ze przypadło Ci do gustu. Dziękuję Kushi :) »
Janusz Rosek
01/11/2024 18:00
Darcon Dzień dobry. Bardzo dziękuję za Twój komentarz i… »
Darcon
01/11/2024 15:29
Hej, Januszu. To tekst na górną półkę, tylko mógłbyś… »
Kushi
31/10/2024 20:30
Aż chciałoby się namalować obraz czytając ten wiersz...… »
valeria
30/10/2024 22:23
Nie przypuszczałam nawet, że dam :)no jasny jest:) »
Jacek Londyn
30/10/2024 13:22
Jest listowie, igliwie, wgryzające się złote morze, dyniowo… »
ShoutBox
  • ajw
  • 01/11/2024 19:19
  • Miło Ciebie znów widzieć :)
  • Kushi
  • 31/10/2024 20:28
  • Lata mijają, a do tego miejsca ciągnie, aby wrócić chociaż na chwilę... może i wena wróci... dobrego wieczorku wszystkim zaczytanym :):)
  • Szymon K
  • 31/10/2024 06:56
  • Dziękuję, za zakwalifikowanie, moich szant ma komkurs. Może ktoś jeszcze się skusi, i coś napiszę.
  • Szymon K
  • 30/10/2024 12:35
  • Napisałem, szanty na konkurs, ale chciałem, jeszcze coś dodać. Można tak?
  • coca_monka
  • 18/10/2024 22:53
  • hej ;) już pędzę :) taka zabiegana jestem, że zapominam się promować ;)
  • Wiktor Orzel
  • 17/10/2024 08:39
  • Podeślij nam newsa o książce, wrzucimy na główną:)
  • coca_monka
  • 14/10/2024 19:33
  • "Czterolistne konie" wyszły na początku września, może nawet gdzieś się wam rzuciły pod oczy ;)
  • coca_monka
  • 14/10/2024 19:32
  • Bonjour a tout le monde :) Dawno mnie tu nie było! Pośpieszam z radosną informacją, że można mnie zakupić papierowo :)
  • mike17
  • 10/10/2024 18:52
  • Widzę, że portalowe życie wre. To piękne uczucie. Każdy komentarz jest bezcenny. Piszmy je, bo ktoś na nie czeka :)
  • Kazjuno
  • 08/10/2024 09:28
  • Dzięki Zbysiu, też Ciebie pozdrawiamy. Animujmy ruch oddolny, żeby przywrócić PP do życia.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty